“ฟิลิเซีย”
“สวัสดีค่ะอาจารย์ ไม่คิดว่าจะได้เจออาจารย์ไทเลอร์ดึกๆ ดื่นๆ แบบนี้ อาจารย์มารอใครหรือเปล่าคะเนี่ย”
คนพูดอมยิ้ม ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างรู้ทันเมื่อเห็นอีกฝ่ายอึ้งไม่ยอมตอบ
“หรือว่าไม่รอ... แม่จันทร์เจ้าขา...”
“อย่ามายุ่งเรื่องส่วนตัวของฉันอีก ฉันจะกลับล่ะ”
“เดี๋ยวสิคะอาจารย์ไทเลอร์... จะรีบไปไหนล่ะคะ”
ไทเลอร์หรี่ตาแคบมองคนที่ถือวิสาสะจับต้นแขนของเขาด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะสะบัดออกอย่างไม่ใยดี
“เธอกลับไปหลับไปนอนซะฟิลิเซีย และเธอควรจะรีบหาที่เรียนใหม่ให้จบ ก่อนที่จะแก่เกินเรียน”
“ขอบคุณค่ะที่สั่งสอน แต่ช่วยตอบหน่อยได้ไหมคะว่าอาจารย์มารอใครที่นี่”
“มันเรื่องของฉัน ไสหัวไปให้พ้นเลยไป”
ไทเลอร์กระชากประตูให้เปิดออกและก้าวขึ้นไปนั่งทันที
“อย่าพึ่งไปสิคะ บางทีสิ่งที่ฉันกำลังจะบอกอาจารย์ อาจจะทำให้อาจารย์หูตาสว่างขึ้นมาได้บ้างนะคะ”
ฟิลิเซียรีบจับประตูรถสปอร์ตคันงามเอาไว้ และไม่
