บ้านธาราริน รีสอร์ท
รีสอร์ทเล็กๆ ที่คนในจังหวัดต่างรู้ดีว่ามันก็คือม่านรูดในชื่อสวยหรูเท่านั้น คนส่วนใหญ่มาที่นี่ก็มีเป้าหมายไม่ต่างกัน นั่นก็คือการมาปลดปล่อยห้วงอารมณ์ดำกฤษณาแล้วก็จากไป วันนี้ก็เหมือนกัน ภูริชายหนุ่มเจ้าของไร่องุ่นที่ใหญ่ที่สุดในอำเภอปากช่อง ผู้เป็นเป้าหมายที่สาวๆ ในอำเภอนี้ ต้องการที่จะเป็นผู้หญิงของเขามากที่สุดกำลังขับรถเข้าไปจอดยังห้องวีไอพีที่เขาโทรมาจองไว้
เขาใช้ที่นี่เป็นสถานที่เริงรักกับเฌอริตา หญิงสาวที่เขาไม่เคยให้ราคามากไปกว่านางบำเรอ เฌอริตาคือผู้หญิงที่ตกหลุมรักเขามาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย เธอยินดีพลีกายพลีใจให้เขา ทั้งที่เธอรู้ว่าเธอแทบไม่มีหวังที่จะได้อะไรตอบกลับมาจากคนหัวใจน้ำแข็งอย่างเขา และวันนี้เขาก็นัดหญิงสาวมาสถานที่ที่เขาและเธอใช้เริงรักกันเป็นประจำ
แน่นอนว่าทุกอย่างเป็นความลับ และธารารินรีสอร์ทแห่งนี้ก็มีเพื่อนสนิทของเขาเป็นเจ้าของ เขาเลยไม่ต้องห่วงเรื่องการเก็บความลับ เรื่องราวระหว่างเขาและเธอเป็นแบบนี้มาสามปีแล้ว แต่ความสัมพันธ์ที่เป็นได้เพียงเครื่องระบายอารมณ์เท่านั้น มันทำให้ทุกอย่างเหมือนหยุดอยู่กับที่ไม่เดินหน้าไปไหน
แกร๊ก....
เสียงเปิดประตูทำให้ร่างสูงละสายตาจากมือถือก่อนจะมองไปที่ร่างบางที่เขาถวิลหามาหลายวันแล้ว แต่ไม่มีเวลาได้เจอเธอ
“มายังไงล่ะริตา” ภูริเอ่ยถามทันทีที่รู้ว่าเป็นหญิงสาว
“รถรับจ้างสิคะ อย่างริตาจะมาแบบไหนได้ล่ะ” หญิงสาวตอบออกไปด้วยอาการน้อยใจนิดๆ เพราะเขาไม่เคยยอมให้เธอขึ้นรถมาด้วย เขากลัวว่าคนอื่นจะเห็น เขาให้เธอหาทางมาเอง คิดถึงเรื่องนี้บางทีก็ต้องตกใจเหมือนกันที่ทำไมเธอยังทนอยู่กับสภาพแบบนี้ ทั้งที่เธอก็มีหลายคนเข้ามาจีบ แต่เพราะหัวใจของเธอที่มันเป็นของเขาเพียงคนเดียว ไม่ว่าจะมีใครเข้ามาอีกกี่ร้อยกี่พันคน เธอก็ยังเลือกที่จะรอว่าเมื่อไหร่เขาถึงจะเปลี่ยนใจ เห็นเธออยู่ในสายตา และให้เธอได้มากกว่าคำว่านางบำเรอ
“ไม่เอาน่า เราพูดเรื่องนี้กันมาหลายครั้งแล้ว อย่าทำเป็นเด็กพูดไม่รู้เรื่องสิ” ว่าแล้วร่างสูงก็เดินเข้าไปโอบกอดร่างบางด้วยความคิดถึง ก่อนที่จะแย่งกระเป๋าใบเล็กจากเธอแล้วโยนมันลงไปที่โซฟาทันที