“ทำไมวันนี้มุกแปลกๆ ไป” ชายหนุ่มผู้ซึ่งรับรู้ถึงความผิดปกติของหญิงสาว เขาจึงเอ่ยถามออกไปด้วยความสงสัย
“ก็บอกว่าไม่มีอะไรไงคะ ปล่อยมุกไปได้แล้ว” มุกดาเอ่ยเสียงเข้ม เพื่อที่จะดุเขา คนหนึ่งพยายามที่จะเข้มแข็ง กลั้นน้ำตาไว้แทบตาย ส่วนอีกคนก็รั้งให้อยู่ต่อ เพราะความเห็นแก่ตัวของตัวเอง ถ้ายังจะยื้อจะรั้งกันแบบนี้ มุกดาต้องร้องไห้ออกมาแน่ๆ
“เสียงดุเชียว ปล่อยก็ได้ แล้วคืนนี้จะไปหานะ” เมื่อเห็นว่าครั้งนี้ง้อยากเกินกว่าทุกครั้ง เขาก็เลยกะว่าค่อยไปง้อเธอคืนนี้แล้วกัน คนใจอ่อนอย่างมุกดา ง้อง่ายนิดเดียว
“ค่ะ” มุกดารับปากไปแบบนั้น แต่ความจริงแล้ว เธอคงไม่อยู่รอให้เขาไปง้อเธอหรอก นาทีนี้ความเสียใจมันมากเกินกว่าที่จะให้อภัย การจากไปตอนนี้มันคงจะทำให้เธอลืมเขาได้ในสักวัน และไม่ต้องทนอยู่กับการหลอกลวงของผู้ชายใจร้ายที่เห็นผู้หญิงเป็นเพียงของเล่นแบบเขา
“กลับดีๆ นะ” เสียงของชายหนุ่มยังเต็มไปด้วยความอาทรณ
