“ขอบคุณจริงๆ นะมุก ขอบคุณที่มอบของขวัญที่มีค่าที่สุดให้ผม ผมสัญญาว่าจะดูแลคุณกับลูกให้ดีที่สุด อีกไม่นานผมจะออกไปซื้อบ้านอยู่กับคุณ ระหว่างนี้คุณรอผมก่อนนะครับที่รัก ถึงแม้ที่นี่จะกว้างใหญ่แค่ไหน แต่ถ้ามันอยู่แล้วไม่มีความสุข ผมก็คงไม่ปล่อยให้ลูกของผมเกิดมาในที่แบบนี้หรอกนะครับ เราจะไปสร้างครอบครัวของเราด้วยกันนะครับที่รัก” อชิระเอ่ยออกมาเสียงเศร้า พร้อมกับคว้าร่างบางเข้ามากอด เธอคือกำลังใจเพียงหนึ่งเดียวที่ทำให้เขายังสู้ต่อไปได้ เขาไม่ต้องการทำแบบนี้ เขาไม่ต้องการทิ้งบิดาออกไปสร้างครอบครัว แต่ทว่า เขาก็ไม่สามารถให้ลูกของเขาเกิดมาในครอบครัวที่มีปัญหาแบบนี้ได้ การแยกกันอยู่และยังเข้ามาดูแลบิดาบ้างน่าจะเป็นเรื่องที่ดีกว่า
“ค่ะ มุกจะรอวันที่มุกจะได้อยู่กับคุณ เราจะดูแลลูกของเราด้วยความรักนะคะ” มุกดาเอ่ยพร้อมกับเขย่งปลายเท้าจุมพิตที่แก้มสากของชายหนุ่ม
คนที่แอบมองทั้งสองคนอยู่ด้วยความริษยา แอ
