“เมื่อกี้จะด่าย่าเหรอตาพริก”
“ผมเปล่าครับ” จิ้งจกขี้โมโหเปลี่ยนสีอย่างรวดเร็ว
“นึกว่าไม่พอใจ จะได้พาหลานสาวกลับ”
“โธ่... คุณย่าครับ ผมรอหนูนิตมานานนับเดือนนะครับ อย่าแกล้งกันอีกเลย”
“ย่าไปแกล้งอะไรเราที่ไหน ย่าแค่หาฤกษ์ที่ดีที่สุดต่างหากล่ะ รับรองว่าเราสองคนจะอยู่กันไปจนแก่เฒ่า เราจะเชื่อฟังเมียไม่เถียงสักแอะ” คุณย่าพูดอย่างเจ้าเล่ห์
“โธ่คุณย่าครับ” พฤทธิ์โอด
“หรือเราจะหือกับเมีย” คุณย่าแอบอมยิ้ม
“ผมหรือจะกล้า แค่นี้ก็คิดถึงแทบขาดใจ” พฤทธิ์ทำตาปรอยใส่เมีย
“เอาเถอะได้ฤกษ์แล้วล่ะ” คุณปู่พูดขึ้นอย่างเอื้อเอ็นดู ทำให้พฤทธิ์กับนิตยานั่งเรียบร้อยรอคำอวยพรจากญาติผู้ใหญ่
“ปู่ขอให้หลานทั้งสองมีความสุข มีลูกเต็มบ้านมีหลานเต็มเมือง หนักนิดเบาหน่อยก็ให้อภัยกันนะลูก”
“ครับ/ค่ะ คุณปู่” พฤทธิ์กับนิตยาก้มลงกราบคุณปู่ประสงค์ เมื่อท่านอวยพรเป็นคนแรก
“ย่าฝากหลานของย่าด้วยนะตาพริก หากยายนิตทำอะไรผิ
