มิลล่าเดินกลับขึ้นมาบนห้องนอน พร้อมกับไตร่ตรองความสัมพันธ์ระหว่างตนกับพีย์ หรือที่เขาต้องการจัดงานแต่งงานให้เร็วที่สุดก็เพราะเหตุผลนี้ เพียงเพื่อประชดอดีตภรรยาของเขาเท่านั้นจริงหรือ
"ไม่จริง...หรือว่าจริง..." เธอพึมพำ ทว่าหัวใจกลับบอบช้ำจนน้ำตาเอ่อไหลลงมาตามร่องแก้ม แม้จะพยายามไม่คิดเล็กคิดน้อยเรื่องพวกนี้ ทว่ากลับหักห้ามใจไม่ได้เลย
ประตูห้องนอนถูกเปิดออก พีย์เดินตรงเข้ามาหามิลล่าซึ่งนั่งอยู่บนเตียงนอน เขาแปลกใจที่เห็นแฟนสาวร้องไห้ จึงทิ้งตัวนั่งลงข้างกายและเชยคางมนให้หันมาสบตา
"มิลเป็นอะไร ร้องไห้ทำไมครับ?" มือเล็กขยับขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากพวงแก้มแดง
"ปะ เปล่าค่ะ"
"แต่มิลกำลังร้องไห้อยู่นะครับ จะตอบว่าเปล่าได้ยังไง" พีย์ทำหน้าดุ เพราะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับหญิงสาวเขาก็จำเป็นต้องรู้เหตุผล
"ไม่สำคัญหรอกค่ะว่ามิลจะร้องไห้ทำไม บางทีผู้หญิงก็เป็นแบบนี้แหละ อารมณ์แปรปรวนอยากร้องไห้ก็ร้องอยา
