"คุณพีย์ คุณกำลังพูดเรื่องอะไรคะ?"
"พูดเรื่องแต่งงานของเราไงครับ ขอโทษที่ผมไม่ได้คุกเข่าขอแต่งงาน แต่ว่าที่ผมพูดเมื่อกี้ผมหมายความแบบนั้นจริงๆ นะครับ" น้ำเสียงของพีย์บ่งบอกถึงความจริงใจ แววตาประกายบ่งบอกความรู้สึกทั้งหมดจนมิลล่าสามารถรับรู้มันได้ด้วยความรู้สึก
"แต่ว่า...เราเพิ่งรู้จักกันเองนะคะ" เธอพูดเสียงติดขัด สีหน้าเขินอายทำตัวไม่ถูก
"มันสำคัญด้วยเหรอครับว่าเราจะรู้จักกันนานแค่ไหน หรือว่าที่ผมปฏิบัติกับมิลมันยังไม่ดีพอ ไม่สามารถทำให้มิลเชื่อใจผมได้" มิลล่าไตร่ตรองคำพูดของพีย์ มันก็จริงอย่างที่เขาว่า ความรักไม่ได้เกี่ยวว่าจะรู้จักกันมานานแค่ไหน แต่การที่เขาขอตนแต่งงานเร็วขนาดนี้ ย่อมเป็นเรื่องที่ลูกผู้หญิงคนหนึ่งต้องคิดอย่างหนักเป็นธรรมดา
"คุณพีย์คงไม่ได้อยากให้มิลตอบตอนนี้ใช่ไหมคะ?"
"ผมให้เวลาถึงพรุ่งนี้ครับ" เขาอมยิ้ม
"ล้อมิลเล่นใช่ไหมคะ?" เธอหัวเราะน้อยๆ
"ครับ แต่อย่าให้ผมรอนา
