“อึก...” แก้มใสงอตัวบิดเร้าด้วยท่าทางคล้ายกำลังทรมาน ล่าคลื่นหันไปสังเกตเห็นก็ตกใจ รีบเบี่ยงรถหลบเข้าข้างทาง
“เป็นอะไรแก้ม อย่าทำพี่ตกใจสิ” จู่ๆ คนที่ปกติอยู่ดีๆ ก็หน้าซีดขาวราวกับแผ่นกระดาษ ตัวเย็นเฉียบไม่เหลือไออุ่น เห็นอีกฝ่ายมีอาการย่ำแย่ล่าคลื่นก็รู้สึกกระวนกระวายทำอะไรไม่ถูก
“หนูปวด...ปวดท้อง”
“เดี๋ยวพี่รีบพาไปโรงพยาบาล”
“ไม่ต้องค่ะ” เธอร้องห้ามด้วยน้ำเสียงพร่าดึงมือล่าคลื่นไว้ไม่ให้ขยับไปไหน
“รอบเดือน” พูดจบแก้มใสก็ปล่อยมือล่าคลื่นย้ายไปกุมท้อง งอตัวเป็นกุ้งต้ม ล่าคลื่นเห็นแล้วก็รู้สึกทรมานแทน ไม่รู้มาก่อนเลยว่าอาการปวดท้องประจำเดือนของผู้หญิงจะรุนแรงถึงเพียงนี้
“แล้วพี่ต้องทำยังไง” เขาร้อนใจด้วยไม่เคยมีประสบการณ์
แก้มใสสูดลมหายใจเข้า ผ่อนลมหายใจออกอย่างค่อยๆ เมื่อรู้สึกดีขึ้นมาหน่อยก็ยืดตัวกลับมานั่งหลังตรง
“ซื้อผ้าอนามัยแล้วก็กลับห้อง ที่ห้องหนูมียาอยู่” ล่าคลื่นพยักหน้าเข
