ไม่เป็นที่รู้จักเท่ากับมองกันทั้งคณะ

1942 คำ

“เฮียกันต์” แก้มใสสะกิดแขนเรียกพี่ชายขณะกำลังนั่งทานข้าวเช้าด้วยกัน “ว่า” “ช่วงนี้พี่คลื่นเป็นอะไรเหรอ ทำไมดูพี่เขาไม่ค่อยมีความสุขเลย” ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลเมื่อวันพุธจนมาถึงวันนี้ที่เป็นวันศุกร์แล้ว แก้มใสก็พบว่าอีกฝ่ายเหมือนจะพยายามหลบหน้าตัวเอง ขนาดบังเอิญเจอกันที่คอนโดเขายังถามคำตอบคำเลย “จะอะไรได้อีกล่ะ ก็ปัญหาที่บ้านไง” คำตอบของพี่ชายทำให้เด็กสาวเริ่มสนใจ “ที่บ้าน?” “อืม” กันต์ครางเสียงตอบในลำคอด้วยสีหน้าหงุดหงิดใจแทนเพื่อน “แม่มันลำเอียงรักน้องมากกว่า แต่ถ้าจะให้พูดจริงๆ เรียกว่าเกลียดไอ้คลื่นเลยก็ว่าได้” “ทำไมอะ” “พ่อแม่ไอ้คลื่นแยกทางกันตั้งแต่มันเด็กๆ ตอนนั้นพ่อมันทำงานกับพวกนักธุรกิจสีเทาทำให้แม่มันไม่ชอบใจหาว่าเป็นพวกอันธพาลเหลือขอประกอบกับพ่อมันมือเปื้อนเลือดมาตลอดทำให้แม่มันตัดสินใจแยกทางและพาไอ้คลื่นไปด้วย” เล่าถึงตรงนี้กันต์ธีร์ก็พักจิบกาแฟก่อนจะเอ่ยเล่าต่อ “ตอนนั

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม