เช้าวันต่อมา
“ตัวเล็กเย็นนี้เรียนเสร็จแล้วเดี๋ยวเฮียไปรับนะ ไปทานข้าวกัน”
“แค่กับหนูเหรอหรือเฮียกันต์ไปด้วย”
แก้มใสแต่งกายชุดนักศึกษาถูกระเบียบออกจากห้องนอน เดินมานั่งลงบนโซฟาข้างพี่ชายคนโตพลันฉวยขนมเปี๊ยะที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมากิน
“แค่กับหนู เฮียมีคนอยากแนะนำให้รู้จัก”
“ใครอะ”
“เดี๋ยวไปถึงก็รู้เอง”
แก้มใสไม่ได้มีความคิดเห็นอะไร เธอทำเพียงนั่งเคี้ยวขนมเปี๊ยะเงียบๆ
เวลาผ่านไปทั้งวันโทรศัพท์มือถือของแก้มใสก็เงียบผิดปกติ ล่าคลื่นที่ควรติดต่อมาตั้งแต่เช้าบัดนี้กลับหายเข้ากลีบเมฆไม่ยอมส่งมาแม้แต่ข้อความเดียว
“แก้มมมมม!!!”
ชั่วขณะที่แก้มใสกำลังนั่งอารมณ์บูดบึ้ง อิงอิงก็วิ่งส่งเสียงตะโกนดังมาแต่ไกล มาถึงโต๊ะก็หอบหายใจแฮกๆ ด้วยความเหนื่อย เหมือนอยากจะพูดอะไรใจจะขาดแต่กลับต้องรีบอ้าปากพะงาบงับอากาศเข้าไปในปอด
“ใจเย็นๆ”
“หน้า ฮะ..แฮก หน้าคณะ”
“หน้าคณะทำไม”
อิงอิงไม่รีรอชักช้าฉุดมือแก้มใ
