กันต์ธีร์ฟังคำพูดของเพื่อนก็ถึงกับสำลักอาหาร ‘นี่เพื่อนกูจริงเหรอวะเนี่ย’ อยู่ด้วยกันมาสามปีนี่เป็นครั้งแรกเลยที่เขาเห็นล่าคลื่นพูดอะไรเลี่ยนๆ แบบนี้ออกมา
“หึ ก็ถูกนะน้องสาวพี่น่ารักขนาดนี้ใครจะไม่ชอบบ้างใช่ไหมคีย์”
ล่าคลื่นรู้ว่ากัปตันต้องการทำอะไรจึงไม่ได้พูดอะไรอีก ทำเพียงนั่งทานข้าวไปเงียบๆ ระหว่างนั้นเองโทรศัพท์ของเขาก็มีเสียงเรียกเข้าดังขึ้น ล่าคลื่นเห็นรายชื่อคนที่โทรเข้ามาก็ลังเลที่จะรับสาย แต่สุดท้ายเขาก็ยอมรับสายนั้นอยู่ดี
“ฮะ..”
(พี่คลื่นช่วยเลด้วย!)
“อยู่ไหนเล” ล่าคลื่นลุกพรวดด้วยสีหน้าตื่นตกใจ
(เลถูกคนไล่ตามตอนนี้แอบอยู่ข้างโรงเรียน เลกลัวอะพี่คลื่น)
“อย่าวางสายจนกว่าพี่จะไปถึง”
ล่าคลื่นไม่รอช้ารีบวิ่งออกไปทันที กันต์ธีร์วิ่งตามไปติดๆ ส่วนแก้มใสก็ได้แต่มองตามด้วยความเป็นห่วง กัปตันสังเกตเห็นแววตาที่แก้มใสใช้มองล่าคลื่นแตกต่างออกไปจึงกล่าวขึ้น
“เป็นห่วงเขาเหรอ”
“ค่ะ”
