แก้มใสรอล่าคลื่นอาบน้ำก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดค้นหาเบอร์พี่ชายคนโต เธอมองอยู่แบบนั้น ‘ไม่โกรธหรอกลองโทรไปขอโทษสิ’ นึกถึงคำพูดของล่าคลื่น แก้มใสก็ตัดสินใจกดโทรหากัปตัน
รอสายไม่นานอีกฝ่ายก็กดรับสายหากแต่เสียงที่ดังสะท้อนออกมากลับไม่ใช่เสียงของพี่ชายคนโต
(ฮัลโหล)
“เฮียไอเหรอ”
เธอเดาคำตอบส่งๆ ด้วยคุ้นที่สุดแล้วว่าเป็นเสียงของพี่ชายข้างบ้าน
(อืม)
“ทำไมเฮียรับโทรศัพท์เฮียกัปได้ล่ะ หรือว่ามีอะไรเกิดขึ้น” เมื่อคิดได้เช่นนั้นแก้มใสก็เริ่มนั่งไม่ติด
(ไม่มีอะไร พอดีกัปตันเมาตอนนี้นอนอยู่ห้องพี่ ไม่ต้องห่วงนะเดี๋ยวพี่ดูแลมันเอง)
“เฮียกัปเป็นอะไรรึเปล่าทำไมถึงเมาได้ล่ะคะ ปกติเฮียไม่ดื่มนะ”
(ไม่มีอะไรหรอก คืนนี้แก้มก็อย่าลืมเรียกกันต์ไปนอนเป็นเพื่อนนะ ไอ้กัปมันเป็นห่วงเราที่สุดขนาดเมายังเอาแต่เพ้อถึงน้องสาวเลย)
“อื้มไม่ต้องห่วงค่ะ งั้นฝากเฮียกัปด้วยนะเฮียไอ”
(ไม่ต้องห่วงเฮียดูแลมันเอง)
