หลายวันมานี้เธอแทบไม่ได้แตะเสื้อผ้าเลย นอกจากเสื้อคลุมอาบน้ำหรือชุดนอนบางเบา เพราะคนที่ชอบแกล้งเธอตั้งแต่สมัยเรียนบังคับไม่ให้เธอสวมใส่ อะไรเวลาอยู่กับเขา การย้ายมาอยู่บ้านพักส่วนตัวของเขา ทำให้เธอกับเขาอยู่ด้วยกันตลอดเวลา
พิมพ์บงกชลูบแหวนเพชรเม็ดงามที่ประดับอยู่ที่นิ้วนางข้างซ้าย เธอเคยคิดจะถอดมันออกจากนิ้ว เพราะกลัวทำหล่นหายหรือเป็นรอยตามประสาคนหวงของ แต่เขากลับไม่ยอมให้เธอถอดออก อยากให้เธอใส่ติดตัวเอาไว้ตลอด เขาไม่กลัวหายไม่กลัวเป็นรอย แต่กลัวเธอไม่อยากให้เขาเป็นเจ้าของ
“อื้อ...” เธอร้องประท้วงเมื่อโดนจู่โจมจากปากร้อนๆ ของเขา ก่อนจะตอบรับสัมผัสอันแสนอ่อนหวานนั้นอย่างดูดดื่ม
“ตื่นนานแล้วเหรอ” เขาถามอย่างรื่นรมย์ เท้าแขนมองดูเธออย่างแสนรักใคร่
“ตื่นก่อนภพไม่นานเองค่ะ”
“อาบน้ำกันไหม แล้วค่อยทำอาหารเช้า” เขาอุ้มเธอขึ้นสู่อ้อมแขนเมื่อพูดจบ
“ว้าย ! ภพน่ะ เดี๋ยวตก”
“ก็เกาะแน่นๆ สิ” จุลภ
