“ว้าย!” เธอร้องเสียงหลงเมื่อเขาสอดที่คั่นหนังสือเอาไว้หน้าที่อ่านค้างและตวัดอุ้มร่างเธอไปที่โต๊ะอาหารอีกมุมของบ้าน
เธอกอดคอหนาของเขาเอาไว้ ซบหน้าที่อกของเขาอย่างออดอ้อนดูเหมือนเขาจะชอบกิริยาน่ารักนั้น
“เรานี่ขี้อ้อนเหมือนลูกแมวนะ” เขาคุยกับเธออย่างเอ็นดู อาจเพราะเธอเป็นเพื่อนน้องสาวของเขาก็เป็นได้
“พี่แทนสั่งอาหารอะไรมาบ้างคะ”
“อาหารทะเลน่ะ มาทะเลก็ต้องกินอาหารทะเลสดๆ”
“ว้าว น่ากินทั้งนั้นเลยค่ะ” เธอมองอาหารบนโต๊ะตาโต
“กินเต็มที่เลย จะได้มีแรง”
“มีแรงเอาไว้ทำไมคะ”
“เวลาโดนพี่กดจมเตียง จะได้มีแรงครางดังๆ”
“แน่ะ!” เธอหน้าแดงแต่เข้าใจคำพูดของเขาดี
“มานั่งตรงนี้สิ” เขาตบที่หน้าตักของตัวเอง
“ทำไมคะ” เธอมองหน้าตักของเขา ช้อนสายตาขึ้นเอ่ยถาม
“อยากหาคนป้อน” เขาตบหน้าตักของตัวเองอีกครั้ง เธอเดินไปทรุดนั่งลงตักของเขา เขากอดเอวบางเอาไว้หลวมๆ
“เกิดมาไม่เคยป้อนใครเลยนะคะ”
“ป้อนพี่คนแรก?”
