“ อย่านะคะ ถ้าขืนคุณทำอีกตอนนี้หนูรับไม่ไหวแน่ค่ะ ” อีธานมองหน้าที่รัก จ้องมองเข้าไปลึกในดวงตาสีน้ำตาลอ่อน มันช่างดึงดูดใจเขาเหลือเกิน
“ทำไมไข้มึงยังไม่ลดสักทีวะ ผ่านมาหลายชั่วโมงแล้วนะโว้ย.." เขาผละออกเล็กน้อยแต่ยังกดร่างที่รักไว้ด้วยความหงุดหงิดใจ
“ มันจะหายเร็วได้ไงคะ หนูพึ่งรักษาไปเอง ถ้าขืนคุณยังทำอีกหนูคงไม่หายแน่” (ที่รักพยายามหว่านล้อมไม่ให้เขาทำอะไรไปมากกว่านี้)
"ได้แต่..พอมึงหายดี...กูจะเย็ดมึงให้ร่างมึงพังไปเลยดีไหม"
"อย่านะคะหนูขอร้อง" เขาปล่อยที่รักลงนอนแต่ยังคงกอดรัดไว้แน่น ใบหน้าซุกไซร้ซอกคอขอเธอ หายใจรดผิวเนื้อเนียนนุ่มอย่างพึงพอใจ เขายังคงกอดรัดร่างของที่รักไว้อยู่อย่างนั้น จนผ่านไปหลายชั่วโมง ตอนนี้ที่รักไข้ลดเยอะมากจนตัวเย็นเฉียบ อีธานสัมผัสได้ถึงความเย็นผิดปกติ เขารีบผลักเธอออกและจับชีพจรที่รัก
"มึงเป็นอะไรอีก บอกสิวะ.. ทำไมตัวมึงถึงได้เย็นเฉียบแบบนี้.." เขารีบคว้า
