“ 4ปีแล้วนะที่รัก กูตามหามึงแทบทุกวันไม่เคยพักสักวันเดียว จนจะพลิกแผ่นดินรัสเซียแล้วมึงอยู่ไหนกันแน่ มึงจากเป็นแบบนี้กูโคตรทรมานเลยรู้มั้ย เหมือนมึงฆ่ากูทั้งเป็น มึงทำให้กูอ่อนแอชิบหาย..ทุกครั้งที่พูดถึงชื่อมึง ”
น้ำตาเริ่มไหลออกมาจากดวงตาแดงก่ำของเขา ไม่มีครั้งไหนเลยที่พูดถึงชื่อที่รักแล้วผู้ชายคนนี้ไม่ร้องไห้ ตอนนี้อีธานทำธุรกิจไม่ใช่แค่ในรัสเซียแต่เขายังขยายมายังประเทศอื่นๆด้วยรวมถึงไทย
ตอนนี้อิทธิพลของเขาในรัสเซียมีเยอะกว่านายใหญ่ด้วยซ้ำ เขากลายเป็นที่ยอมรับของแก๊งค์มาเฟียในหลายๆเขตทุกแก๊งค์เริ่มให้ความเคารพเขา
“ วันนี้พักที่โรงแรมก่อนแล้วกันนะครับนาย เรามีเวลาอีกเยอะก่อนจะคุยงาน ผมสั่งให้นักสืบในไทยตามหาที่รักอีกทางแล้วครับ ”
วิลมองผ่านกระจกเห็นน้ำตาของเจ้านายอีกครั้งเขาก็เจ็บปวดไม่แพ้เจ้านายของเขา
“อืม ขอบใจนะหลายปีมานี้มึงช่วยคุณตามหาที่รักตลอด มึงคิดว่าชาตินี้คนเลวๆแบบกูจะเจ
