“ ครับ โชคดีนะครับคุณนีฟส์ ” หลังจากส่งนีฟส์กลับไปอีธานก็แวะที่ร้านjewelry ซื้อสร้อย+จี้ให้กับที่รักเพื่อไปง้อเธอในราคาแพงหูฉี่ราวๆ 37500 $ หรือเป็นเงินไทยประมาณ 1258500 บาท แต่นั่นไม่ได้ทำให้ขนหน้าแข้งของเขาร่วง อีธานยินยอมจ่ายเพื่อเอาใจเมียเด็กของเขา อีธานนั่งถือกล่องjewelryในรถยิ้มอย่างมีความสุข ทำให้วิลอดยิ้มตามไม่ได้
“ ผมดีใจกับนายด้วยนะครับ ที่นายได้เจอคนที่นายรักจริงๆสักที เห็นนายยิ้มมีความสุขแบบนี้ผมก็อดดีใจด้วยไม่ได้ ” วิลนั่งมองนายผ่านกระจกรถอีธานยิ่งยิ้มไม่หุบ
“ มึงว่าคนเลวๆแบบกู สมควรจะมีใครรักไหมวะ กูไม่รู้ว่าที่รักมันจะรักกูเหมือนที่กูรักมันไหม กูปากหมา ทั้งเอาแต่ใจ เจ้าอารมณ์ แล้วก็เลวทุกด้านไม่ว่าจะค้ายานรก ขนปืนเถื่อน ค้ามนุษย์ แถมยังฆ่าคน แทบจะไม่ความดีเลย มันจะมารักผู้ชายเลวๆแบบกูได้มั้ยวะไอ้วิล ” อีธานเริ่มเปลี่ยนจากรอยยิ้มเป็นหน้านิ่วคิ้วขมวดเข้ม ความรู้สึกเป็นกังว
