แสงอรุณสีเหลืองทองที่รอดผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้องนั่นเอง ที่ปลุกให้เธอตื่นจากคราบใคร่ของตัณหา
“โอยยยย...ปวดเมื่อยไปหมดทั้งตัวเลย”
เธอลุกจากเตียงตอนเจ็ดโมงเช้า ขณะเด็กหนุ่มพลังอึดยังนอนหลับกรนคร๊อกฟี่อยู่ใต้ผ้าห่มอุ่น
เธออาบน้ำชำระคราบใคร่ออกจากกายและแต่งตัวสวยเฉียบเตรียมออกไปทำงาน เธอชงกาแฟสองถ้วย พร้อมด้วยขนมปังปิ้งทาแยมสำหรับสองที่ นำมาจัดวางบนโต๊ะหน้าเคาน์เตอร์ครัว
“เธอจะนอนต่อก็ได้นะ”
เด็กหนุ่มเดินงัวเงียมานั่งร่วมโต๊ะ “ไม่อ่ะ ตอนบ่ายผมมีเรียน”
“เธอเรียนคณะอะไร”
“วิศวะครับ”
“อืม เก่งนี่ ว่าแต่เธอไม่มีแฟนที่เป็นเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันจริงๆอ่ะ”
“มีสิครับ แต่เพิ่งเลิกกัน”
“ทำไมล่ะ” เธอยกกาแฟขึ้นจิบ สูดกลิ่นควันหอมกรุ่น
“เอาแต่ใจตัวเอง ขี้หึงสุดๆ ตามเกาะติดแจ จะไปไหนก็ไม่ได้ งี่เง่าน่าเบื่อ ถึงจะสวยและน่ารักแค่ไหนผมก็...ต้องจบ”
“แหม ที่ผู้หญิงทำแบบนั้นก็เพราะรัก”
“รัก? รั
