“ข้อมูลทางโรงแรมระบุว่าคุณเข้าพักคนเดียวค่ะ”
“อ้าว...เหรอคะ” เธอคอหดทันที “งั้นช่วยเช็ครายชื่อของคนที่เข้าพักวันเดียวกันให้หน่อยได้มั้ยคะ”
“ขอโทษด้วยนะคะ ฉันคงเช็คให้ไม่ได้ค่ะ”
“อ่า...ค่ะ ขอบคุณนะคะ” เธอไม่ตื๊อต่อ เพราะมันเป็นกฎของโรงแรม เธอกลับขึ้นห้องพัก อดใจรอจนถึงเช้า เพื่อจะเจอกับน้องผู้หญิงคนนั้น ทว่า เจ้าหล่อนไม่มาทำงานเสียนี่
หลังจากนั่งคิดเรื่องผู้ชายชื่ออาร์ตในร้านกาแฟใกล้โรงแรมพักหนึ่ง เธอตัดสินใจกลับไปสอบถามที่ลอบบี้อีกครั้ง
“ไม่ทราบว่าจะขอเบอร์ติดต่อน้องผู้หญิงคนนั้นได้มั้ยคะ น้องสุดารัตน์น่ะค่ะ พอดีมีเรื่องจะสอบถามน้องเขาหน่อยค่ะ”
เมื่อได้เบอร์โทรศัพท์เจ้าหล่อนมา ก็ติดต่อไปทันที
“น้องสุดารัตน์ใช่มั้ยคะ...พี่อยากรู้เรื่อง... พี่อาร์ตอะไรของน้องนั่นจริงๆ เราเจอกันหน่อยได้มั้ย”
ในที่สุด เด็กสาวคนนั้นก็ยอมมาพบเธอที่ร้านกาแฟตามคำเชิญ เจ้าหล่อนมีสีหน้าเกรี้ยวกราดเล็ก
