เช้าวันต่อมา...
“ไอครับ..ไอตื่นได้แล้วครับ"
“อื้อ~พี่เดย์ไนท์ ไอง่วง"
“เราต้องไปโรงพยาบาลกันนะ ลุกไปอาบน้ำครับ" มือหนาแตะแขนเรียวเล็กปลุกร่างบางให้รู้สึกตัวตื่น ตอนนี้เก้าโมงกว่าแล้วเธอยังไม่ยอมลุกจากที่นอน
“ก็ได้ค่ะ!" ไอวี่ทำหน้ายุ่ง ตวัดปลายเท้าลงจากเตียงกว้าง เดินปึงปังด้วยท่าทีเง้างอนหายเข้าไปห้องน้ำ
“ค่อยๆเดินครับ" หึ!ดูสิครับ งอนเดินไปนู่นแล้ว ถ้าผมไม่ปลุกเที่ยงก็คงไม่ได้ไปฝากครรภ์
@โรงพยาบาลxx
เดย์ไนท์กับไอวี่นั่งหน้าห้องตรวจ รอพบคุณหมอ ซึ่งท่านเป็นภรรยาของเพื่อนแด๊ดพ่วงตำแหน่งเจ้าของโรงพยาบาลแห่งนี้
“คุณไอญาวีเชิญพบคุณหมอค่ะ" เสียงนุ่มนวลของพยาบาลวัยกลางคนเอ่ยบอกพร้อมผายมือไปยังห้องตรวจหมายเลขหนึ่ง
“ค่ะ" ไอวี่ตอบกลับ พร้อมลุกจากเก้าอี้ก้าวเดินเข้าห้องตรวจโดยมีเดย์ไนท์เคียงข้างไม่ห่าง
“สวัสดีครับอาหมอ"
“สวัสดีค่ะ" ไอวี่เอ่ยยิ้มๆด้วยท่าทีนอบน้อม
“สวัสดีค่ะ อ้าว...ไนท์ แล
