5 เฟียส+ตัวเล็ก
793 คำ
5
วันจันทร์
ฉันค่อยๆย่องมาที่ห้องอาหาร ตั้งแต่โดนกล่าวหาว่าเป็นฆาตกรวันนั้นฉันก็เอาแต่เก็บตัวในห้อง ไม่กล้าออกมา กลัวพี่เฟียสจะทำร้ายอีก
ตัวเล็กเจ็บพี่เฟียสไม่รู้หรอก
แต่วันนี้ต้องมาเผชิญหน้า ขอเงินไปโรงเรียน ไม่มีเงินกินข้าว ไหนจะค่าโครงงานอีก
"พี่เฟียสคะ"ฉันเรียกคนตัวโตที่นั่งกินข้าวอยู่ อย่างกล้าๆกลัวๆ
พรึบ!
"....."ไม่มีเสียงตอบรับ เขายกน้ำขึ้นดื่มแล้วเดินออกไป ปล่อยฉันยื่นอยู่แบบนั้น
เขาไม่ยอมคุยกับฉันเลย แล้วต่อไปจะทำไง
15.00น.
"ขอบใจนะต้า ที่มาส่งตัวเล็ก"ฉันลงจากมอเตอร์ไซค์ต้า เพื่อนผู้ชาย ที่มาส่งฉันที่บ้าน
"ไม่เป็นไร แล้วนั่นถอดได้มั้ย"ต้าถามเมื่อเห็นฉันพยายามถอดหมวกกันน็อคอยู่นาน
"ไม่ออก ช่วยหน่อย"ฉันส่ายหัวยิ้มแห้งๆ เดินไปใกล้ หวังให้ต้าช่วยถอดหมวกกันน็อค ไม่เคยใส่ก็งี้ไม่รู้มันถอดยังไง ตอนใส่มันใส่ง่ายนิดเดียว
"อ่ะ แล้วพรุ่งนี้ให้มารับมั้ย"ต้าถามเมื่อถอดหมวกกันน็อคออกไปถือไว้ในมือ
"ไม่เป็นไร วันนี้พี่เฟียสคงกลับมาแล้ว"คือฉันโกหกเพื่อนว่าพี่เฟียสงานยุ่งไม่ได้กลับบ้านฉันเลยไม่มีเวลาขอเงินพี่เขา
"เคๆ งั้นเรากลับก่อนนะ"
"ขับรถดีๆนะ"ฉันโบกมือลาต้าแล้วเดินสะพายกระเป๋าเป้เข้ามาในบ้าน เดินแตะเท้ามาเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าทำไมต้องสร้างตัวบ้านกับรั้วหน้าบ้านไกลกันขนาดนี้ด้วย
"เอ๊ะ! นั้นพี่เฟียสใช่มั้ย"ฉันพึมพำ จ้องมองไปที่ประตูบ้าน ร่างสูงใหญ่ใส่หุ่นสมาร์ทแบบนี้ใช่เลย
ตึก ตึก ๆๆๆๆ
"พี่เฟียส^^ ทำไมวันนี้กลับบ้านเร็วจังคะ"พอรู้ว่าเป็นใครฉันก็วิ่งหน้าตั้งเข้าไปหา
"ร่าน!!!"
"ร่านอะไร"ฉันถามงงๆ ตัวหดเหลือสองนิ้ว
"ไม่ร่านแล้วใครมาส่ง! หอมแก้มจูบลากันขนาดนั้น ใครมาเห็นฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน! เธอไม่อายฉันอาย!!"ฉันไปกอดจูบกับใครตอนไหนวะ
"ตัวเล็กไม่ได้ร่าน! นั่นต้าเพื่อนตัวเล็ก"ฉันอธิบาย
"เธอไม่ต้องมาโกหก เพื่อนอะไรจะหอมจะจูบกันขนาดนั้นฮะ! นั่นผู้ชายคนที่เท่าไหร่ของเธอแล้วฮะ!"เขาตะคอกถามด้วยความโกรธ
หน้าพี่เฟียสแดงจัด ฉันไม่เคยเห็นเขาโกรธขนาดนี้มาก่อน เขาน่ากลัวมากเหมือนปีศาจร้าย
"พี่เฟียสไม่ดุ ไม่ด่าตัวเล็ก ใจเย็นๆก่อนนะคะ"ฉันใจกล้าเดินเข้าไปหา จับมือโตมากุบไว้ อยากให้เขาใจเย็นลงค่อยๆพูดจากัน
"ทำไม ฉันจะด่า เธอมันจะทำไม ยัยเด็กร่าน! เห็นแก่เงิน! ขายตัวให้ผู้ชาย" เขาสะบัดมือออกมาจับแขนฉันทั้งสองข้างบีบแรงจนกระดูกแทบแตก มันเจ็บมาก เจ็บจนน้ำตาไหล
"ตัวเล็กไม่ได้เป็นแบบนั้น!"
"เป็นสิ! งั้นเธอจะมาแต่งงานกับฉันหรอ ฉันหมดไปเท่าไหร่ที่แต่งงานกับคนอย่างเธอ!"
"เดี๋ยวตัวเล็กหามาคืนให้ก็ได้!"ฉันมองหน้าเขาทั้งน้ำตาเจ็บปวดที่เขาไม่เคยเห็นความรักของฉัน ไม่ว่าฉันจะทำดีแค่ไหนก็ไม่เคยอยู่ในสายตาของเขา
"คนอย่างเธอไม่มีปัญญาหาคืนฉันได้หรอก"คนตัวโตมองฉันด้วยสายตาดูถูก เหยียดยิ้มสมเพช
"ตัวเล็กหาได้!"ฉันจะหาเงินมาคืนเขาให้ได้ทุกบาททุกสตางค์เลย จะไม่ขอเงินเขาแล้วด้วย ฉันจะไปหางานทำเอง!
"อย่าไปนอนให้ไอ้ตัวไหนเอาฟรีล่ะ ขอค่าบริการมันด้วย หึ!"เขาก้มลงกระซิบอกข้างหูอย่างดูถูก
เขาบอกให้ฉันไปขายตัวเอาเงินมาใช้หนี้ เขามันใจร้ายที่สุด!
"ฮึก! ตัวเล็กเกลียดพี่เฟียสที่สุดเลย!!!! ฮือออออ"
ตึกๆๆๆ
ฉันตะโกนใส่หน้าคนตัวโต ผลักอกเขาแล้ววิ่งขึ้นมาบนห้องไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
"อยากกลับบ้าน! ตัวเล็กอยากกลับบ้าน ไม่อยากอยู่กับพี่เฟียสแล้ว ฮือออออ"
เขาเห็นฉันเป็นแค่ผู้หญิงเห็นแก่เงิน ขายตัวให้ผู้ชาย ฉันก็เป็นได้แค่นั้นสินะ ใช่สิฉันมันจน จนต้องมาแต่งงานเพื่อแลกเงินแบบนี้
เฟียส
ปัง!!!!
ปึกๆๆ
"โธ่เว้ย!!!!"
ผมขึ้นมาบนห้องปิดประตูเสียงดัง แล้วชกเข้าที่ผนังห้องอย่างโกรธจัด ทั้งโกรธตัวเองและยัยเด็กร่านนั่น เธอกล้าดียังไงไปกอดจูบกับผู้ชายคนอื่น เธอมีผัวแล้ว แต่งงานแล้ว มันหยามกันเกินไป!
ปัง!!!
ถังขยะกระเด็นไปไกล เป็นที่ระบายอารมณ์
"แม่งเอ้ย!!!!"
- ผู้เขียน
