“ปล่อยเธอไป! อยากไปไหนก็ไปสะ!”
เสียงทุ้มตะโกนขึ้นมาเสียงดังตามด้วยร่างกำยำในชุดกางเกงขายาวสีดำกับเสื้อยืดธรรมดาสีดำเข้าคู่เดินมาด้วยท่าทางดุดันน่าเกรงขาม
เพลงขวัญสะดุ้งเล็กน้อยหันหน้าไปมองคนตัวใหญ่ด้วยสายตาแข็งกร้าวเช่นเดียวกัน
ทั้งสองหยุดมองหน้ากันอยู่สักพัก จนเพลงขวัญต้องหลบสายตาเพราะไม่อยากให้เขาเห็นความสั่นไหวในดวงตาของเธอ
“อยากออกไปมากนัก ก็ไปสะ!”
เพลงขวัญกำหมัดแน่นข่มอารมณ์ที่กำลังเดือดดาลอยู่ตอนนี้ เธอหันหน้าหนีเคแลนแล้วรีบเดินไปทางประตูทันที
หญิงสาวลงลิฟต์มาจนถึงชั้นล่างของโรงแรม แต่ทว่าก็มีชายชุดดำยืนรออยู่หน้าลิฟต์
“นายท่านให้ไปส่งครับ” ชายชุดดำเอ่ยเสียงเรียบ
“ไม่เป็นไร ฉันกลับเองได้”
“มันเป็นคำสั่งครับ” บอดี้การ์ดของเคแลนหน้านิ่งยืนขวางเพลงขวัญอยู่
“เชิญครับ”
ชายชุดดำผายมือให้หญิงสาวเดินไปที่ลานจอดรถ เพลงขวัญเลยต้องจำใจเดินไปยังรถหรูสีดำเพราะดูท่าแล้วบอดี้การ์ดของเคแล
