เพลงขวัญเดินแหวกผู้คนมากมายออกมาจากงานอย่างยากลำบาก เธอยืนพักเหนื่อยอยู่หน้างานได้สักพักธันวาก็เดินตามเธอออกมา
“ไหวไหมเพลง” ธันวาเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงเป็นใยพร้อมกับจับแขนร่างบางเบาๆ
“ไหวค่ะ” หญิงสาวตอบ
“พี่ว่าเดี๋ยวพี่พากลับเลยดีกว่า ปะกลับกัน”
ธันวารั้งเรียวแขนเล็กของเพลงขวัญให้เดินกลับไปที่รถ แต่ทว่าในจังหวะนั้นเองเมลินก็เดินสวนทางกับพวกเขากำลังจะตรงเข้าไปในงาน เพลงขวัญจึงหันกลับไปมองเมลินอย่างลืมตัว
เคแลนที่กึ่งวิ่งกึ่งเดินออกจากงานมาพอดีโดนเมลินรั้งแขนชายหนุ่มมากอดไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
“เคแลนค่ะ วันนี้คุณหล่อมากเลยนะคะ” พูดจบริมฝีปากที่มีลิปสติกสีแดงสดของเมลินก็ประกบจูบลงบนแก้มสากของคนตัวโตทันทีโดยที่เคแลนยังไม่ทันตั้งตัว
เพลงขวัญที่ยืนมองทั้งสองคนกำลังหอมแก้มกัน เธอรู้สึกปวดหน่วงที่หัวใจ ดวงตากลมโตเริ่มมีน้ำตาคลอแต่เธอก็พยายามฝืนไม่ให้มันไหลออกมา
ธันวาที่ยืนมองสถานการณ์ทุกอย่างอยู
