มาเฟียหนุ่มเดินออกมาหน้าห้องของเพลงขวัญด้วยสีหน้าบึ้งตึงไม่สามารถคาดเดาอารมณ์ได้ จนบอดี้การ์ดสองคนที่ยืนเฝ้าอยู่มองหน้ากันด้วยความงุนงง
“เกิดอะไรขึ้นครับนาย” เสียงทุ้มของเมสันเอ่ยถามเจ้านาย
“ผู้หญิงแม่งเข้าใจยากฉิบหายเลย” เคแลนไม่ได้ตอบคำถามของลูกน้องคนสนิทแต่กลับสบถเสียงดังแทน
“ไปเพนท์เฮ้าส์ไอ้คาเดน แล้วให้คนมาเฝ้าหน้าห้องเพลงขวัญไว้ด้วย” เสียงทรงพลังของมาเฟียหนุ่มเอ่ยต่อ
“ครับนาย”
เคแลนไม่รอช้า รีบก้าวเดินดุ่มๆ ไปยังลิฟต์หรูพร้อมกับบอดี้การ์ดอีกสองคนที่เดินตามประกบหลังเขาอยู่ตลอดเวลา
เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง..
ร่างกำยำในชุดสูทที่ไม่ค่อยเป็นระเบียบเท่าไหร่นักกับผมเผ้าที่ไม่เป็นทรงของเคแลนก็มาหยุดอยู่หน้าประตูใหญ่เพนท์เฮาส์ชั้นบนสุดของโรงแรมตระกูลแคสเซียส ที่มีเพียงห้องเดียวบนชั้นนี้และกินพื้นที่ไปทั้งหมดอีกด้วย
มือหนาเอื้อมไปกดรหัสประตูหน้าห้อง เขาเป็นพี่น้องที่ไม่เคยมีความลับต
