ภีม
“เออ เดี๋ยวกูไป” ผมตอบปลายสายออกไปก่อนจะวางสาย ไม่ใช่ใครหรอกครับ ไอ้เดย์ มันโทรตามผมไปผับมันที่หุ้นกับไอ้ซีน
“คุณภีมจะทานข้าวเลยไหมคะ” พอเดินออกจากห้องไปก็เห็นน้ำมนต์เดินออกจากครัวพอดี นี่ก็ทุ่มกว่าแล้วพึ่งทำอาหารเสร็จหรอวะ
“ไม่ เก็บเลย” ผมตอบกลับไปแค่นั้นแล้วเดินออกจากห้องเพื่อไปหาเพื่อนที่ผับ
ใช้เวลาไม่ถึงยี่สิบนาทีผมก็มาถึงที่หมายแล้วครับ ก่อนจะเอากุญแจรถให้พนักงานขับไปจอดที่ชั้นvip ส่วนผมก็เดินเข้าไปหาเพื่อนตัวเองที่โต๊ะประจำ
“มันเป็นห่าอะไรวะ” ผมถามไอ้เดย์กับไอ้ซีนที่นั่งอยู่ข้างๆเมื่อเห็นสภาพไอ้อชิที่เมาจนเหมือนหมา
“อกหัก” ไอ้เดย์ตอบ
“ไอ้ภีม มึงทำแบบนี้กับกูทำไม” แล้วไอ้อชิก็หันมาถามผมด้วยเสียงและสีหน้าที่โคตรจะเมา แต่ก็ยังมีความไม่พอใจในแววตามัน
“กูทำอะไร”
“อึก มึงก็รู้ว่ากูจริงจังกับน้ำมนต์ อึก แต่มึงก็ยังย่ำยีน้ำมนต์”
“แล้วยังไง กูทำก่อนที่มึงจะบอกชอบยัยนั่นไหม”
“เห
