อชิ
“น้ำมนต์” ผมเรียกคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่าหน้าเธอมีแต่รอยช้ำ
“เข้ามาก่อน” ผมหลีกทางให้เธอเดินเข้ามาก่อนที่ผมจะเดินตามเข้าไปที่โซฟา
“พี่อชิ...”
“ไอ้ภีมทำใช่ไหม” ยังไม่ทันที่น้ำมนต์จะพูดจบ ผมก็แทรกขึ้นก่อน เพราะผมคิดว่ารอยบนหน้าน้ำมนต์ต้องเป็นฝีมือไอ้ภีมแน่นอน
“ไม่ค่ะ” น้ำมนต์ส่ายหัวตอบออกมา แต่ว่าถ้าไม่ใช่ไอ้ภีมแล้วจะเป็นใคร น้ำมนต์ไม่เคยมีเรื่องกับใคร แล้วใครจะทำเธอแบบนี้
“แล้วใครทำ”
“พี่อชิ น้ำมนต์อยากเลิกกับพี่อชิ”
“อะไรนะ” ผมช็อกครับ บอกเลย ที่ผ่านมาเราเข้ากันได้ดีมากและวันนี้เราก็ยังดีกันอยู่เลย แต่อยู่ๆเธอมาบอกว่าอยากเลิกกับผมงั้นหรอ
“น้ำมนต์คิดว่าเราไม่ควรคบกัน” ไม่ควรคบกันงั้นหรอ
“แล้วเธอก็ทำให้ฉันรักเธอมากขนาดนี้แล้วพึ่งมาบอกว่าไม่ควรคบงั้นหรอ”
“น้ำมนต์ขอโทษ” น้ำมนต์ก้มหน้าตอบออกมาอย่างรู้สึกผิด
“ฉันไม่ต้องการคำขอโทษ แต่ฉันต้องการคำอธิบาย”
