ภีม
“อะไรกัน นี่ยังไม่ได้เรื่องอะไรอีกหรอ!” ผมถามคนของผมด้วยความหงุดหงิด มันจะยากอะไรนักหนาวะกับไอ้แค่หาคนๆเดียว
“พวกผมก็ตามหาทุกจังหวัดแล้วนะครับ แต่ยังไม่ได้ข่าวคุณน้ำมนต์เลย” ชิดตอบผมกลับมา
“นี่ฉันให้เวลานายมาเป็นเดือนแล้วนะชิด” ผมไม่เข้าใจจริงๆ ปกติชิดทำงานไม่เคยพลาด และใช้เวลาแค่ไม่เท่าไหร่งานที่ผมสั่งก็เสร็จ แต่ครั้งนี้ทำไมกลับทำไม่ได้
“ผมทราบครับ แต่ผมก็ให้คนของเราตามหาจนทั่วแล้วจริงๆ”
“นายออกไปได้แล้ว แล้วก็ตามหาต่อไปจนกว่าจะเจอ”
“ครับ”
หลังจากชิดออกไป ผมก็ลุกออกจากห้องเพื่อไปหาคุณแม่ทันที ผมรู้ว่าคุณแม่ท่านรู้ แต่ท่านแค่ไม่บอก และผมก็ต้องรู้ให้ได้ด้วย
“ดีมาก ห้ามบอกตาภีมเด็ดขาด” เปิดประตูเข้าไปก็ได้ยินเสียงคุณแม่พูดออกมา และผมจะไม่สงสัยเลยถ้าไม่มีชื่อผมอยู่ด้วย ผมเปิดประตูให้กว้างขึ้นก่อนจะเห็นคนที่คุยกับคุณแม่อยู่
“คุณภีม” ชิดเรียกผมออกมาอย่างตกใจก่อนจะก้มหัวไม่มองหน้าผม
