ลุงข้างห้อง

เข้าห้องลุงมั้ย

“เข้ามาสิจ๊ะ”

ลุงพลรัตน์เปิดประตูเชื้อเชิญเด็กสาวข้างห้องให้เข้ามาในห้องของตัวเองด้วยความเต็มใจ กระต่ายน้อยแสนสวยที่ไม่ยำเกรงต่อหมาป่าเจ้าเล่ห์เช่นเขา หมาป่าที่หวังจะลิ้มลองเธอให้หนำใจ หมาป่าที่เป็นอันตรายต่อพรหมจรรย์ของกระต่ายน้อยไร้เดียงสา แต่กระต่ายน้อยก็ยังกล้าเข้ามาถึงถิ่นของเขา กล้าเข้ามาทั้งที่รู้ว่าไม่ปลอดภัย

“ขอบคุณค่ะ ห้องลุงสะอาดเรียบร้อยจัง” เธอก้าวเข้ามาในห้องพักที่แสนสบาย ห้องราคาแพงที่อยู่ติดกับห้องพักของเธอและบิดามารดา

“ทะเลาะกับพ่อแม่เหรอ” เขาแสร้งทำเป็นถาม ขณะเดินไปหยิบแก้วจากบนหลังตู้มาสองใบ พร้อมกับถือน้ำมาด้วยหนึ่งขวด ส่วนเขามีเบียร์รออยู่แล้วบนโต๊ะ

“เปล่าหรอกค่ะ” เธอไม่ได้โกหก เพราะไม่ได้ทะเลาะกับบิดามารดามาจริง ๆ เธอก็แค่รู้สึกช็อคกับภาพที่เห็นเท่านั้น ก็เลยอยากหนีมาตั้งหลักสักพัก ถ้าใจสงบลงได้เมื่อไหร่ก็ค่อยกลับบ้าน “ก็แค่เซ็ง ๆ น่ะค่ะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะลุง”

“น้ำจ๊ะนุ่ม เดี๋ยวลุงไปหยิบผ้าขนหนูมาให้นะ ไม่ต้องห่วงนะ ผ้าขนหนูผืนใหม่”

“ขอบคุณค่ะ”

ลุงพลรัตน์หายเข้าไปในห้องนอนเกือบห้านาที เธอหันมองแก้วน้ำชั่วครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจหยิบขวดเบียร์มาเปิดดื่มเพื่อย้อมความรู้สึกอึงอลของตัวเอง

“หนูนุ่มดื่มเบียร์ด้วยเหรอ อายุถึงรึยัง” ชายวัยห้าสิบห้าเดินกลับออกมาพร้อมผ้าขนหนูสีขาวผืนใหญ่ เขาส่งมันให้เธอ มองเธอด้วยสายตาประหลาดใจ เพราะไม่คิดว่าเด็กสาวที่ดูเรียบร้อยน่ารักจะทำผิดกฎได้

“หนูอายุสิบแปดแล้วค่ะ เคยดื่มหลายครั้งแล้ว ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะลุง” เจ้าหล่อนพูดจบก็ดื่มอีก ด้วยท่วงท่าสบาย ๆ เหมือนหญิงสาวที่มั่นใจในตัวเอง ดูเหมือนไม่ใช่แค่หน้าอกของเธอที่ดูใหญ่เกินอายุ แต่ความคิดอ่านก็โตเกินตัวเช่นกัน “หนูรู้ลิมิตของตัวเองค่ะ ไม่ยอมเมาต่อหน้า...ผู้ชายแน่นอน”

พลรัตน์ยิ้มกริ่ม หย่อนก้นนั่งลงบนโซฟาตัวยาวโดยทิ้งห่างจากเด็กสาวไปประมาณหนึ่ง เขาเองก็หยิบเบียร์ขึ้นมาดื่มเพื่อย้อมอารมณ์เช่นกัน

“ท่าทางจะเครียด ๆ นะเนี่ย มีอะไรไม่สบายใจบอกลุงได้นะ ลุงอาจช่วยอะไรไม่ได้ แต่ถ้าหนูได้ระบายออกมาก็อาจจะทำให้หัวมันโล่งขึ้นก็ได้”

เด็กสาวถอนหายใจแผ่วเบา “ความจริงมันก็ไม่ใช่เรื่องเครียดอะไรหรอกค่ะ เพียงแต่...”

“หนูไปเห็นอะไรในห้องมาใช่มั้ย?”

เด็กสาวขมวดคิ้ว หันมองตาลุงด้วยความแปลกใจ ดูเหมือนเขาจะรู้อะไรดี ๆ “เอ่อ ลุงพล...อืม...คือ...”

“อย่าคิดมากเลยน่า มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่” นั่นไงล่ะ ขนาดคนข้างห้องยังรู้พฤติกรรมของบิดามารดาเธอเลย แล้วคนทั้งตึกนี่จะรู้รึเปล่า...พิพัฒน์จะรู้พฤติกรรมของมารดาตัวเองมั้ย