สองชั่วโมงต่อมา
“พี่องศาคะ เราจะลุกจากเตียงได้หรือยัง” ฉันเอ่ยถามร่างหนาที่ยังคงนอนสวมกอดฉันจากทางด้านหลังไม่ยอมปล่อย
“พี่ขอนอนกอดพราวแบบนี้แป๊บนึงได้มั้ย”
“พี่องศาพูดแบบนี้มาสามรอบแล้วนะคะ พราวอยากลุกไปอาบน้ำแล้ว” ที่สำคัญหิวข้าวมากด้วย
“งั้นขออีกสิบนาทีนะครับคนดี” เขาพูดขึ้นก่อนจะกดจมูกลงมาตรงท้ายทอยของฉันอย่างแผ่วเบา
“แค่สิบนาทีจริงๆนะคะ”
“ยี่สิบได้มั้ย?”
“งั้นก็ลุกตอนนี้เลยค่ะ”
“สิบนาทีก็ได้ครับ” สิ้นเสียงพี่องศา เขาก็กระชับอ้อมแขนที่โอบกอดฉันไว้ให้แน่นขึ้น ซึ่งฉันเองก็นอนนิ่งให้เขากอดอยู่แบบนั้น จนกระทั่ง…..
ออดดดดด
ออดดดดด
“พี่องศาคะ มีคนมา” เสียงออดหน้าประตูดังขึ้น จนทำให้ฉันต้องหันไปเรียกคนที่กำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่ตอนนี้
“อื้อ ใครมาเหรอพราว?”
“ไม่รู้ค่ะ เสียงออดดังหน้าห้อง” คือนอนอยู่ด้วยกันแท้ๆ แล้วฉันจะรู้ได้ไงว่าใครมา
สิ้นเสียงของฉันพี่องศาก็หยัดกายลุกจากเตี
