ครืด ครืด ครืด!!
ในขณะที่ผมกำลังจะอ้าปากพูดบางประโยคออกไป จู่ๆโทรศัพท์ที่อยู่ในกางเกงก็สั่นขึ้นขัดจังหวะซะก่อน แล้วพอหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นควีนที่โทรเข้ามา
“ทำไมไม่รับสายหละคะ” พราวฟ้ากอดอกมองหน้าผมอย่างไม่ยอมละสายตาไปไหน
“ควีนโทรมา” ผมชูโทรศัพท์ไปให้คนตรงหน้าดูด้วยความบริสุทธิ์ใจ
“รับสายสิคะ พราวอยากรู้เหมือนกันว่าโทรมาทำไม” สิ้นเสียงพราวฟ้าผมก็รับสายควีนทันที ก่อนจะกดเปิดลำโพงให้คนที่นั่งอยู่ด้านข้างฟังด้วย
(องศา อยู่ไหนคะ ควีนไลน์ไปไม่อ่านเลย)
“ผมอยู่ต่างจังหวัด ควีนมีอะไร?”
(ควีนอยากจะขอโทษเรื่องเมื่อคืนก่อน) เรื่องเมื่อคืนก่อนก็คือเรื่องที่เธอดึงผมไปจูบนั่นแหละ หลังจากคืนนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับควีนอีกเลย จนกระทั่งวันนี้ที่เธอโทรมา แถมยังโทรมาได้เหมาะเจาะซะจริงๆ
“อืม คราวหลังก็อย่าทำแบบนั้นอีก”
(องศาไม่โกรธควีนใช่มั้ย?)
“ครั้งนี้ผมจะไม่ว่าอะไร แต่อย่าให้มีครั้งต่อไปนะควีน คุณก
