กว่าทั้งคู่จะตื่นก็บ่ายโมงแล้ว เสี่ยวหมิงปลุกพี่ถิงอีกครั้งให้ดื่มยา
“พี่ถิงตื่นมาดื่มยาก่อน พี่ถงบอกว่าต้องดื่มให้หมดตามเวลานะ พรุ่งนี้จะดีขึ้นเมื่อคืนพี่ถงเข้าห้องไปทำยาด้วยตัวเองเลย”
ถิงถิงที่ไม่อยากตื่นต้องลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย จากนั้นดื่มยาขม ๆ จนหมดแล้วก็ลุกขึ้นรู้สึกว่าอาการปวดทุเลาลงแล้ว เริ่มลงน้ำหนักได้นิดหน่อยในเท้าข้างที่เจ็บ เธอจึงเข้าไปอาบน้ำอีกครั้งและออกจากห้องมากับเสี่ยวหมิง
แต่เมื่อประตูเปิดเธอกลับเห็นว่าอีกคนยืนหน้ามืดครึ้มอยู่ แต่เมื่อเห็นเธอพันข้อเท้าเขามองจ้องเขม็ง แต่ทว่าเธอไม่สนใจเขาแล้ว
“เสี่ยวหมิงไปกันเถอะ”
“จะไปไหน” เสียงของเขาดังขึ้น แต่เธอไม่อยากตอบทั้งค่อย ๆ เดินลงบันไดโดยมีเสี่ยวหมิงประคองให้
หลี่เหวินอวี้ไม่นึกว่าเมื่อวานเธออ้อนวอนให้เขายกโทษ แต่วันนี้เธอกลับมึนตึงใส่เขา นี่มันมีอะไรผิดพลาดกันแน่ นี่เขาก็กลับมาบ้านแล้วไง
“ผมถามว่าจะไปไหน”
ถิงถิ
