หยางเหล่ยไปเรียนมัธยมแล้วซึ่งเป็นโรงเรียนประจำ เขาเลือกเรียนที่นี่เพราะเป็นอันดับหนึ่งของเซี่ยงไฮ แต่ว่าต้องอยู่ห่างจากเสี่ยวหมิงก็เหงาเหมือนกัน
“อาเหล่ยไม่ต้องคิดถึงหมิงมากนะ เดี๋ยวหมิงจะให้คนของพี่เขยส่งอาหารมาให้บ่อย ๆ” เสี่ยวหมิงนั่งรถมาส่งพี่ชายตัวเองที่โรงเรียนประจำในตอนเย็นวันอาทิตย์ แล้ววันจันทร์ก็เริ่มเปิดเรียนเพื่อเตรียมพื้นฐานแล้ว
ส่วนเสี่ยวหมิงยังปิดเทอมอีกหนึ่งเดือน เพราะจะขึ้นเป็นพี่ประถมห้าแล้ว ดังนั้นหมิงว่างทุกวัน นอกจากจะจ้างคนบริหารกิจการของตัวเองที่ขยันสร้างเอาไว้แล้ว หมิงก็ไม่มีอะไรทำ
ดังนั้นวันนี้คือวันพักผ่อน หมิงจะนอนจิบน้ำส้มที่สวนหลังบ้านให้สบายใจเลยล่ะ
แต่เมื่อรถมาจอดที่หน้าบ้านก็เห็นขบวนรถมากมายจอดยาวเสียจนหมิงต้องลงรถแล้วเดินเข้าบ้าน ไกลก็ไกลจนอยากจะบ่นพี่เขยสักทีว่าทำไมไม่เอาบ้านมาไว้ข้างหน้าแล้วทำที่จอดรถด้านหลัง
แต่เมื่อมาถึงแล้วหมิงแทบถอยหลังเมื่อ
