ประตูรั้วที่เปิดออก ในเวลาเลยเที่ยงคืนมาแล้ว หลายนาที ร่างสูงใหญ่ ในชุดเสื้อยืดสีดำ กางเกงยีนตัวเก่า ลงจากรถ ด้วยใบหน้าอ่อนเพลีย การทำงานทั้งสองสามอย่างในแต่ละวัน กินเวลาไปมากกว่า 15 ชั่วโมง นานเกือบสองเดือน ทำให้ ใบหน้าดูซูบลง
"ดอม กลับมาแล้วเหรอลูก " ผู้เป็นแม่ ที่รอลูกชาย ถามด้วยความเป็นห่วง
"ครับ ดอมกลับมาแล้ว "
ลูกชายนั่งลงถอดรองเท้า แล้ว หลับตานิ่ง บริเวณหน้าบ้าน ไม่มีแรง แม้แต่จะลุกขึ้น
"หยุดสักวันไม่ได้หรือไง ใช้ร่างกายหนักๆแบบนี้ มันจะไม่ดี "
ลูกชายส่ายหน้า แล้วรับแก้วน้ำจากแม่มาดื่ม
"ขอบคุณครับ "
มือของแม่ ลูบผมของลูกชายเบาๆ แล้ว มองใบหน้า ที่หล่อเหลา แต่ดูซูบไป
"หยุดพักบ้าง อย่าหักโหม ทำงานในบริษัท แล้วยังวิ่งวุ่นอยู่คนเดียวแบบนี้ แม่เห็นแล้ว ปวดใจคนเป็นแม่ "
ลูกชายยิ้ม แล้วจับมือแม่มาจูบ
"อย่าปวดใจเลยครับ ดอมรักแม่ที่สุด แค่แม่ ทำทุกอย่าง ตามที่ดอมขอ ดอมก็ไม
