ใบหน้าสวยหวาน หม่นหมองลงทันที บรรยากาศระหว่างเธอกับเค้า เหมือนมีหมอกจางมากางกั้นเอาไว้หลังจาก ที่ตัวต้นเรื่องจากไป แม้คนตรงหน้าจะบอกว่า ไม่ติดอะไรทั้งนั้น แต่ถ้าลองเอาใจพี่ท้อป มาใส่ใจของเธอ มันก็น่าหงุดหงิดไม่น้อย ที่คนในอดีต เข้ามาวอแวไม่จบไม่สิ้น
" พี่ท้อป โกรธไหมคะ " เธอถามเค้าแล้วตัก หมูทอด วางลงบนจานข้าวให้คนตรงหน้า
" ไม่โกรธ แต่รำคาญ ดูมันแอ้ค เหมือนตัวเองจะดีเลิศเลอ "
คนที่รู้ไส้รู้พุงส่ายหน้าออกมา
" รองกรรมการบริษัทค่ะ คุมพวกเซลล์เกือบทั้งหมด ถือว่าทำงานเก่งพอตัว " เธอบอกตามใจที่ซื่อตรง แล้วจับมือเค้า เอาไว้
" พี่ท้อปรู้ใช่ไหมคะ ว่าระหว่างฟ้าใสกับเค้า เราไม่มีอะไรกันเลยจริงๆ " เธอให้คำมั่นกับเค้าอีกครั้ง เพื่อให้เค้ามั่นใจในตัวเธอ
" รู้สิครับ เด็กขี้หวงคนนี้ พี่สอนทุกอย่าง กับมือ " คำตอบพร้อมรอยยิ้มกวนๆ ทำเอาเธอยิ้มออกมาได้
" ฟ้าใสแคร์พี่ท้อปนะคะ ไม่อยากให้พี่ท้อป คิ
