แตกต่างจากนายกล้าลูกกำนันเก่งที่เรียนไม่เอาไหน จะเรียกว่าไม่เคยไปเรียนเลยก็ย่อมได้ แต่ที่ได้รับปริญญามาก็ซื้อมาทั้งนั้น จบมาจากมหาวิทยาลัยเอกชนเล็กๆ ที่สามารถหาซื้อใบปริญญากันได้ แต่ความรู้โคตรไม่มีเลย
“ใช่ครับ เดือนกินข้าวหรือยัง” หินเป็นคนนิ่ง ๆ เขาพูดน้อย ติดจะเฉยชาเสียด้วยซ้ำ แต่เวลาเขาพูดกับเธอเขาพูดเพราะ พูดครับเสมอ ให้เกียรติเธอเสมอ อยู่ด้วยกันสองต่อสองเขาไม่เคยล่วงเกินเธอเลย มีแต่เธอเองนี่แหละที่เข้าหาเขา เปิดโอกาสให้เขาล่วงเกินหรือคิดอยากให้เขาจับรวบหัวรวบหางเสีย ไม่ใช่อะไรหรอก ถ้าเธอตกเป็นของเขาท้องขึ้นมา เธอก็จะหนีตามเขาเสียเลย แต่เขาเองที่ไม่เคยคิดจะทำแบบนั้น
เขาเคยบอกเธอว่าจะทำแบบนั้นก็ได้ แต่มันไม่ใช่วิสัยของลูกผู้ชาย คนก็จะนินทาว่าเธอใจง่าย เขาไม่อยากให้เธอโดนนินทาว่าร้าย เขาคิดถึงชื่อเสียงของเธอมากกว่าความต้องการของตัวเอง นั่นทำให้เธอยิ่งรักเขาเข้าไปใหญ่
“ยังเลยจ้ะ ฉันท
