ดอกอ้อเลือกทำอย่างหลัง เธอคุกเข่าลง ก่อนจะกอดแข้งกอดขาพี่สาวเอาไว้แล้วร้องไห้สะอึกสะอื้นจนตัวโยน
“พี่เดือนให้อภัยฉันเถอะนะ ฉันผิดไปแล้ว ฮึก ๆ ฮือ ๆ ฉันก็แอบหลงรักพี่หินเหมือนกัน ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนี้เลยจริง ๆ พี่ให้อภัยฉันนะ พี่อย่าโกรธฉันเลยนะ” ดอกอ้อร้องไห้ปานจะขาดใจ คนเป็นพี่ก็ใจอ่อนยวบ อย่างไรดอกอ้อก็คือน้องสาว และเป็นน้องสาวที่น่ารักของเธอเสมอ
“ถ้าพี่ไม่ให้อภัยฉัน ฉันขอตาย ฉันคงไม่กล้าอยู่สู้หน้าพี่กับพี่หินอีกต่อไปแล้ว” ดอกอ้อรีบไปคว้ามีดมาจ่อคอตัวเองเอาไว้
“อย่าทำแบบนั้นนะดอกอ้อ”
“ก็พี่โกรธจนไม่ยอมให้อภัยฉัน ไม่พูดกับฉัน” ดอกอ้อเอาความเป็นความตายมาเรียกร้องความเห็นใจ ร้องห่มร้องไห้ไม่ยอมหยุด
“พี่ให้อภัย ถ้าเธอสำนึกจริง ๆ วางมีดลงนะดอกอ้อ” ดวงเดือนรีบยกมือขึ้นห้ามปราม
หินมองละครฉากใหญ่ของดอกอ้อแล้วถอนใจ หลายครั้งที่เธอพยายามเข้าหาเขาแต่เขาปฏิเสธมาตลอด เขาคิดว่าดอกอ้อคงไม่
