Danger 2 เพื่อนสาว
2066 คำ
Danger 2
"ถ้าอยากให้ฉันรู้สึก ก็ให้จับแบบเต็มๆ สิ"
"...!!!" อีฟลินอ้าปากค้าง กะพริบตาปริบๆ ไม่คิดว่าคนแบบเขาจะพูดจาแบบนี้ออกมา
"อ้าปากค้างระวังแมลงวันบินเข้าปากนะ"
พรึบ!
เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูดอีฟลินรีบปิดปากตัวเองลงแทบจะทันที มีแมลงวันที่ไหนกันไม่เห็นสักตัวเลยเถอะ!
ไอ้บ้าเสือใหญ่แกล้งเธออีกแล้ว
"หึหึหึ" เขาหัวเราะในลำคอเล็กน้อยอย่างชอบใจที่ได้แกล้งคนตัวเล็ก
"หัวเราะให้สำลักน้ำลายตายไปเลย :(" เธอบ่นอุบอิบเบาๆ พร้อมกับยู่ปากใส่เขา แต่เสือใหญ่กลับได้ยินสิ่งที่เธอพูดนี่สิ
"ตายไม่ได้หรอก เดี๋ยวไม่มีใครมารับเธอกลับบ้าน"
"ไม่ต้อง...ฉันกลับเองได้ นายกลับที่ชอบๆ ไปเลยไป" กลับกับเขากลัวไปไม่ถึงบ้านนี่สิ ToT
ยมบาลกวักมือเรียกตั้งแต่สี่แยกหน้ามหา’ลัยเลยนะนั่น ไม่เอาหรอก
"โห ถ้าแบบนั้นที่ชอบๆ คงเป็นที่นี่ตอนนี้แล้วล่ะ"
คิดจะล้อเล่นอะไรกับเธออีกเนี่ย ไม่มีเวลามาชวนเล่นหรอกนะ
"จิ๊! เล่นลิ้นอยู่ได้ ขับกลับไปได้แล้ว"
"หึๆ คร้าบไปแล้ว เดี๋ยวมารับแล้วกัน"
"ไม่..."
ไม่ทันที่เธอจะบอกปฏิเสธเขาไป เสือใหญ่กลับบิดรถออกไปทันที เสียงรถเขามันทำให้แทบทุกสายตาในบริเวณนั้นหันมามองเป็นตาเดียว
"จริงๆ เลย ไอ้คนบ้า" อีฟลินได้แต่ส่ายหัวไปมาให้กับความคิดเองเออเองของเขา
หวังว่าตอนเย็นคงไม่เห็นเขามารับเธอหรอกนะ เธอเดินไปรอลิฟต์ใต้ตึกแต่คิดว่าคนเยอะเกินไปจึงเลี่ยงมาอีกทางเพื่อเดินขึ้นบันไดไป แต่แล้ว
"แหมๆๆ ดูสิว่าวันนี้ใครมาส่งอีฟลินเพื่อนรักของไพลลิน"
คนตัวเล็กได้แต่ถอนหายใจกับเสียงนกเสียงกาแถวนี้
"ถอยออกไป ฉันไม่มีเวลามาพูดไร้สาระกับพวกเธอ" ตอนนี้อีกแค่ห้านาทีก็จะเก้าโมงแล้วเธอไม่อยากมาเสียเวลากับคนพวกนี้นานนัก
"นี่เธอปฏิเสธนาวิสไปคว้าเด็กแว้นมาเป็นแฟนหรือไง"
"ถอยไปฉันรีบ" เธอหลบอีกฝ่ายไป แต่ก็โดนใบหม่อนจับแขนไว้ เธอปรายตามองก่อนจะสะบัดมันออกอย่างไม่ไยดีนัก
"อย่าเพิ่งไป ยอมรับไม่ได้เหรอที่มีแฟนเป็นเด็กแว้นน่ะ เธอมันร่านเหมือนที่เขาบอกไว้จริงๆ อีฟลิน"
"ใบหม่อนอย่าพูดแบบนั้นใส่อีฟลินเลย" ไพลลินเดินเข้ามาห้ามเพื่อนตัวเอง แต่แวบหนึ่งเธอมองเห็นรอยยิ้มมุมปากที่ส่งมาให้เธอ แต่แล้วมันก็จางหายไปเหมือนไม่เคยมีอยู่
สร้างภาพเก่งตลอดเพื่อนรักของเธอ! :(
"ขอบใจนะที่คอยเป็นห่วงชีวิตความเป็นอยู่ของฉัน แต่คราวหลังไม่ต้อง" เธอบิดยิ้มให้ไพลลินอีกครั้งก่อนจะเดินขึ้นคณะไป
ได้ยินเสียงพวกเธอด่าตามหลังมาติดๆ แต่ใครจะสนกัน มีความสุขก็เชิญทำต่อไปเถอะ เธอไม่ทุกข์ร้อนอะไรอยู่แล้ว
****
หลังจากเสร็จกิจกรรมของภาควิชา อาจารย์ประจำสาขาจึงเรียกนักศึกษาทุกคนให้รวมตัวกันเพื่อเลือกอาจารย์ที่ปรึกษาของวิจัยที่จะเริ่มทำในอาทิตย์หน้า
"ขอล่ะ อย่าให้โดนอาจารย์นั่นเลย" เธอแทบจะสวดมนต์หมดทุกบทเพราะไม่อยากได้อาจารย์วันเฉลิม อาจารย์คนนี้ขึ้นชื่อเรื่องชอบหลีสาวไปเรื่อย แถมยังให้เกรดโหดอีก และมีเพียงนักศึกษา 5 คนเท่านั้นที่จะจับฉลากได้อาจารย์วันเฉลิมเป็นที่ปรึกษา
ตอนนี้ใบกระดาษที่จับฉลากมันอยู่ในมือเธอแล้ว แทบไม่อยากคลี่มันออกเลย เพราะนักศึกษาในห้องต่างกระโดดดีใจที่ได้อาจารย์คนอื่น เป็นที่เรียบร้อย ส่วนเธอนั้นค่อยๆ คลี่มันออกมาพลางนึกภาวนาในใจให้ไม่ต้องพบเจออาจารย์คนนั้นแต่ทว่า...
'อ.วันเฉลิม พิวงไพรบูลย์'
อะ ไอ้เหี้ยเอ๊ยยย ToT แต้มบุญเธอหมดไปกับการนั่งรถฝ่านรกไปกับเสือใหญ่เมื่อตอนเช้าแล้ว
ม่ายยยย!! ทำไมอ่า ขอบุญเหลืออีกสักหน่อยไม่ได้หรือไง
"นี่อีฟลิน เธอได้ใครเหรอ อาจารย์คนเดียวกับฉันไหม"
'ไป๋' หนุ่มตี๋เพื่อนในสาขาของเธอเอ่ยขึ้น พร้อมกับยื่นกระดาษที่มีชื่ออาจารย์คนเดียวกันกับเธอมาตรงหน้า
"อืม... ซวยจังพวกเรา"
"ฉันก็ว่าแล้วเพื่อนคนอื่นดูดีใจกันหมดเลย หันกลับมาดูตัวเอง โชคร้ายฉิบ!"
เธอมองหัวข้อวิจัยในกระดาษที่ได้แล้วแทบจะหมดหวังกับเกรด A ยิ่งได้ อ.วันเฉลิม เกรด A ก็ยิ่งลอยไปไกล เธออยู่ปี 3 แล้วด้วยเรื่องเกรดมันโคตรเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเธอเลย
"ไปหาข้อมูลที่หอสมุดไหม หัวข้อเธอมันคล้ายกับของฉันเลย เผื่อช่วยกันหา"
"เอางั้นก็ได้" ไหนๆ ก็มีเพื่อนร่วมชะตาแล้ว ก็ยังดีกว่าไม่มีใครแล้วกัน
ไป๋ชวนเธอหาหนังสือเพื่อทำวิจัยจนเธอแทบจะลืมเวลาไปเลยด้วยซ้ำ ไม่ใช่หากันเพลินอะไรแบบนั้นหรอกนะ
แต่มันไม่มีเลย ToT บ้าเอ๊ย ถ้าหาไม่เจอก็ต้องไปปรึกษาอาจารย์อีก เธอไม่อยากพบอาจารย์คนนั้นเลยจริงๆ
"อีฟลิน ตอนนี้เย็นมากแล้วกลับกันก่อนไหม ไว้ค่อยมาหากันอีก"
"อ่า จริงด้วย" เมื่อคนตัวเล็กมองหน้าปัดนาฬิกาก็พบว่าเกือบ 6 โมงเย็นแล้วด้วยซ้ำ เธอต้องขึ้นรถเมล์กลับด้วยสิวันนี้
หมับ!
"อีฟลิน เดี๋ยวก่อน" คนตัวเล็กที่กำลังจะเดินผ่านหน้าไป๋ออกไปกลับโดนเขาจับแขนเล็กเอาไว้ ทำเธอขมวดคิ้วมองเขาอย่างมีคำถาม
"หืม?"
"เธอกลับกับใครหรือเปล่า" เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยถามเสียงแผ่ว
"อ้อ ฉันกลับกับรถเมล์น่ะ" ตอนแรกเสือใหญ่บอกจะมารับ แต่นี่มันโคตรจะเย็นแล้ว เขาคงไม่รอเธอหรอก
เพราะเธอไม่ได้สำคัญอะไรขนาดนั้น
"งั้น...ถ้าไม่ว่าอะไร ให้ฉันไปส่งไหม" เขาถามด้วยความเป็นห่วง คงเห็นว่าเย็นมากแล้วเลยอาสาไปส่ง และเธอก็ยอมรับความหวังดีจากเขาไปในที่สุด
ในยามที่ขึ้นไปนั่งบนรถคันหรูของไป๋หน้าคณะของพวกเธอ อีฟลินรู้สึกเหมือนกำลังโดนใครบางคนจ้องมองมาจากที่ไกลๆ อย่างไรไม่รู้ คงรู้สึกไปเองมั้ง
เช้านี้เป็นอีกวันที่ไป๋อาสาขับมารับเธอจากบ้าน หลังจากที่เมื่อวานเขารู้ว่ารถเธอเสียยังซ่อมไม่เสร็จ เธอปฏิเสธเขาไปแล้วแต่อีกฝ่ายก็ยังใจดี อาสาขับมารับเธอถึงหน้าบ้าน
ส่วนเสือใหญ่เธอยังไม่เจอหน้าเขา เมื่อวาน เขาคงไม่ได้มารอเธอจริงๆ นั่นแหละแต่นั่นก็เป็นผลดีเพราะคงต่ออายุเธอได้อีกหลายปี ToT
"หน้าปากซอยบ้านเธอมีอู่ซ่อมรถด้วยเหรอ" ไป๋เอ่ยถามในขณะที่กำลังจะขับออกจากหน้าบ้านเธอกัน
"อ่า ใช่เป็นคนรู้จักฉันเอง บริการดีเลยล่ะ" ขอโฆษณาให้ลุงนพไปละกัน ลุงจะได้มีลูกค้าเพิ่มเยอะๆ จากที่ปกติก็เยอะอยู่แล้วน่ะนะ
นี่เธอเอาภาระไปฝากแกหรือเปล่าก็ไม่รู้สิ
"จริงเหรอ งั้นฉันขอแวะเติมลมหน่อยได้ไหม"
"อืม เอาสิ" เธอก็นึกว่าเขาอยากจะทำสี ยกรถ และซ่อมอย่างอื่นเสียอีก
ไป๋ขับรถเข้าไปจอดภายในอู่ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินลงจากรถ อีฟลินมองซ้ายมองขวาก็ไม่พบลุงนพ แต่เห็นเหมือนมีใครบางคนกำลังซ่อมอะไรอยู่ใต้รถซูเปอร์คาร์คันสีแดง ก่อนที่เขาจะสไลด์กระดานออกจากใต้ท้องรถออกมา ด้วยสภาพเปลือยท่อนบน สวมแค่เพียงกางเกงยีนเอวต่ำเท่านั้น ร่างสูงสมส่วนเดินถือประแจเข้ามาใกล้พวกเธอ
"มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า"
"ผมขอเติมลมได้ไหม" ไป๋เป็นคนเอ่ยถามร่างสูงออกไปด้วยใบหน้ายิ้มๆ
"ตามสบาย สายอยู่ตรงนั้น"
"แต่ผมเติมไม่เป็น ช่วยเติมให้หน่อยได้ไหมครับ :)"
หือ? อีฟลินได้แต่มองไป๋ด้วยสีหน้างงๆ นี่เขาเติมลมไม่เป็นเหรอ? สายตาที่ไป๋มองเสือใหญ่มันช่างแวววับราวกับเจอสิ่งที่ถูกใจ แล้วมันก็เริ่มทำให้เธอรู้สึกตงิดๆ เล็กน้อยรู้สึกเหมือนคิ้วจะกระตุก
คงไม่ได้เป็นแบบที่เธอคิดหรอกนะ.. ไป๋คงไม่ได้มาเล่นอะไรพิลึกๆ แถวนี้ใช่ไหม?
เสือใหญ่ไม่ได้พูดอะไรเขามองเธอเล็กน้อย ก่อนจะเดินผ่านหลังเธอไปคว้าสายสูบลมก่อนจะนั่งยองๆ ลงหน้าล้อรถ แล้วเริ่มเติมลมไปเงียบๆ
"คุณนี่เก่งจังเลยนะครับ เปิดร้านซ่อมรถใหญ่ขนาดนี้"
หืออออออออ?? เธอแทบจะ 'หือ' ไปถึงดาวอังคารกับคำพูดของไป๋ หรือจะพูดว่า 'นังไป๋' ดีเก็บอาการหน่อยเถอะ!
เธออุตส่าห์ไม่พูดแล้วเถอะแต่นังไป๋ ไม่เก็บอาการระริกระรี้ของตัวเองเมื่อได้เห็นซิกซ์แพ็กแน่นๆ ของเสือใหญ่แถวนี้เลย
"ไป๋อย่า..." เธอเข้าไปหยิกแขนเขาเบาๆ ให้เลิกเต๊าะเสือใหญ่ได้แล้ว
"อีฟลินแกสิอย่า" เขายื่นหน้าเข้ามากระซิบข้างหูเธอเบาๆ พร้อมกับอมยิ้ม และก็เป็นวินาทีเดียวกับที่เสือใหญ่หันหน้ามามองพอดี แล้วเขากลับขมวดคิ้วเข้าไปใหญ่เมื่อมองเธอสลับกับไป๋
"เสร็จแล้ว เอาอะไรอีกไหม" เสือใหญ่เอ่ยถามพร้อมกับทิ้งสายเติมลมอย่างลวกๆ บริเวณนั้น ถึงเขาจะบอกแบบนั้นตามมารยาทเพราะเป็นบริการจากทางร้าน แต่น้ำเสียงมันโคตรจะไม่เต็มใจเลยเถอะ!
"แถวนี้ห่อหมกใหญ่ๆ หาซื้อได้ที่ไหนครับ :)"
ผลัก!
"อ๊ะ!!" อีฟลินสะดุดสายเติมลมทันทีที่ไป๋พูดจบ แต่โชคยังดีที่เธอยังคว้าเข้ากับกางเกงเสือใหญ่เอาไว้ได้
หือ? คว้าอะไรของเสือใหญ่นะ..?
"อีฟลิน!!" ไป๋แทบจะถลาเข้ามาดึงเธอขึ้น เพราะมือเธอตอนนี้คว้าเข้ากับกลางกายเขาเต็มๆ แต่เสือใหญ่กลับดึงเธอขึ้นก่อนที่ไป๋จะได้เข้ามา
มะ ไม่นะ มือเธอ ;_;
อีฟลินได้แต่ยกมือตัวเองขึ้นมามองด้วยความสั่นเทา เธอจับของของเขาไปแล้ว จับไปแล้วจริงๆ แถมขนาดของเขามัน...
อ๊ากกกกกก ส่ายหน้าอย่างยอมรับความจริงไม่ได้
มันใหญ่มาก ;_;
"เธอเจ็บมือเหรอ ไหนขอดูหน่อย" เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กเอาแต่มองมือตัวเอง เสือใหญ่จึงจับฝ่ามือเธอยกขึ้นมาดู สำรวจว่าเธอเจ็บตรงไหนหรือเปล่า
"..." อีฟลินส่ายหน้าไปมาเบาๆ สติเหมือนหลุดไปไกลแล้ว
มือเธอน่ะไม่เจ็บหรอก แต่เขาสิไม่เจ็บบ้างเหรอเธอจับเต็มๆ เลยนะ
"เธอมองหน้าฉันทำไม" เสือใหญ่เอ่ยถามเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กมองหน้าเขาตาไม่กะพริบ
"นายไม่รู้สึกเหรอ?"
"รู้สึกอะไร"
"ฉันจับของนายไปขนาดนั้น ไม่รู้สึกแย่เลยเหรอ" เขาไม่ชอบเธอนี่ โดนคนที่เกลียดขี้หน้าจับของลับส่วนตัว คงมีร้องไห้อะ อยากโอ๋เขานะถ้าหมอนี่ร้องไห้ เธอไม่ได้ตั้งใจจะจับมันสักหน่อย ToT
แต่เขากลับพูด...
"ก็ไม่เห็นจะรู้สึกอะไร มือเธอเล็กกว่าของฉันตั้งเยอะ แค่เธอจับ...มันคงไม่หดลงหรอกไม่ต้องห่วง :)"
"ไอ้บ้า!!" เธอรีบผลักอกเขาออกพร้อมกับใบหน้าที่แดงซ่านเพราะคำพูดของเขา
ยังมีหน้ามายิ้มให้เธออีก ไอ้คนขี้แกล้ง
เธอก็ไม่น่าไปห่วงความรู้สึกของเขาเลยให้ตาย ถ้ารู้ว่าเขาจะกวนตีนกลับมาขนาดนี้! :(
ชิ! แล้วอย่าร้องไห้ทีหลังก็แล้วกัน เธอไม่โอ๋เขาแล้ว!!
- ผู้เขียน
