"เมื่อกี้ตอนเข้าห้อง ฉันยังไม่ล็อกเลย" คนตัวเล็กเอ่ยบอกเขาเสียงแผ่วพลางเม้มปากตัวเองเบาๆ
พูดแบบนี้ถือเป็นการไม่ปฏิเสธเขา เพราะในตอนนี้เขาโน้มใบหน้าเข้ามากระซิบข้างใบหูเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
"งั้น...ก็ล็อกสิ"
อึก!
อีฟลินได้แต่กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ จ้องใบหน้าหล่อของเขาที่ส่งยิ้มมุมปากมาให้เธอ ก่อนที่คนตัวเล็กจะค่อยๆ ลุกออกจากตักแกร่งแล้วเดินไปกดล็อกประตูห้องเขาในที่สุด
พรึบ!
"อ๊ะ! สะ เสือ..." คนตัวเล็กเผลอร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆ ร่างของเธอก็ถูกจับพลิกกายไปหาเขาและในเวลาต่อมาคนตัวเล็กก็ถูกอุ้มขึ้นด้วยสองแขนแกร่งของเสือใหญ่ที่เข้ามาประกบเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
ร่างสูงอุ้มตัวเธอแนบไปกับประตูห้องแขนเขาสอดอยู่ใต้สะโพกมน ใบหน้าหล่อของเขาอยู่ใกล้เธอเพียงลมหายใจกั้นเท่านั้น
"อีฟ... ยอมใช่ไหม" เขาเอ่ยถามเธอเสียงแหบพร่า ใช้จมูกซุกซนไล้ไปตามกรอบหน้าและแก้มนุ่ม สูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ จากกายสาวที่
