ร่องรอย

1371 คำ

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ๆ เสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์มือถือที่ตกอยู่ข้างเตียงไม่ไกลนักดังขึ้นเบา ๆ แต่เจ้าของเครื่องไม่ได้สนใจจะเอื้อมไปปิดมันเลยสักนิด เปลือกตาหนาเปิดขึ้นอย่างเชื่องช้า ท่ามกลางความรู้สึกหน่วง ๆ หนัก ๆ ที่ยังหลงเหลือจากค่ำคืนที่แสนวาบหวาม สายฟ้าขยับตัวพลิกกายเล็กน้อย และคาดหวังจะพบร่างเล็กที่นอนอยู่ข้างกันเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน แต่สิ่งที่สัมผัสกลับมีเพียงผ้าปูที่นอนที่ยับยู่ยี่ “...” เขาขมวดคิ้วแน่น สายตาคมกริบกวาดมองไปทั่วทั้งห้อง ว่างเปล่า ไม่มีเธอ ไม่มีเสียง ไม่มีแม้แต่เงา สิ่งเดียวที่ยังเหลืออยู่ มีเพียง คราบสีแดงจาง ที่เปื้อนอยู่บนผ้าปูสีขาวตรงกลางเตียง สายตาคมหยุดอยู่ตรงจุดนั้นราวกับถูกตรึงเอาไว้ ความบริสุทธิ์ที่เธอเสียให้เขาเมื่อคืน และนั่น...มันทำให้เขาชะงักไปครู่หนึ่ง “หึ… แค่วันไนท์แสตนด์ตามที่เธอบอกฉันจริง ๆ สินะ” เขาพึมพำเบา ๆ กับตัวเอง น้ำเสียงปนขำแต่ก็เย็นชาในคราเดียวกัน ริมฝีปากหยักกระตุกยิ้มมุมปาก ราวกับกำลังเยาะหยันตัวเองกลาย ๆ ก่อนที่เขาจะสะบัดหัวแรง ๆ ไล่ภาพความทรงจำที่เริ่มผุดขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ บนเตียง… ริมระเบียง… โซฟา… เสียงครางแผ่วเบา เสียงเนื้อกระทบเนื้อ และความเร่าร้อนจากเธอที่เขาไม่อาจลืมเลือน ทุกอย่างฉายย้อนกลับมาในหัวสมองเหมือนภาพยนตร์ที่เล่นวนซ้ำซาก ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ร่างบางที่โยกขึ้นลงอยู่บนตัวเขา ดวงตาปรือเยิ้ม เสียงครางชื่อเขาออกมาราวกับหมดสิ้นความยับยั้งชั่งใจ ปลายลิ้นที่เลียดูดลำกายเขาอย่างไม่ประสีประสาแต่กลับยิ่งปลุกอารมณ์ให้โหมกระหน่ำหนักขึ้นอีกเท่าตัว “หึ ครั้งแรกของเธอ แต่ก็เล่นเอาฉันเพลียขนาดนี้เลยนะ...” สายฟ้าสบถออกมาเบา ๆ กับตัวเอง ก่อนจะลุกพรวดจากเตียงไปยังห้องน้ำโดยไม่เหลียวหลังกลับมา เสียงน้ำจากฝักบัวไหลกระทบกับผิวกายแกร่งของชายหนุ่มอย่างสม่ำเสมอ กลิ่นสบู่อ่อน ๆ ลอยคลุ้งในอากาศชื้นภายในห้องน้ำ แต่ไม่มีสิ่งใดล้างความคิดที่วนเวียนอยู่ในหัวของเขาได้เลย สายฟ้ายืนพิงผนังกระจก มือข้างหนึ่งยันกำแพงไว้อย่างเหนื่อยหน่าย ขณะที่อีกข้างลูบไล้ไปบนแผงอกแน่นที่เต็มไปด้วยรอยจ้ำสีแดงจางไปทั่วร่าง เขาก้มมองมันผ่านกระจกเงาที่ขึ้นฝ้าเล็กน้อย ร่องรอยที่เธอฝากเอาไว้ให้เขาดูต่างหน้า ทั้งรอยกัด รอยเล็บ และจูบร้อนแรงที่เธอฝากประทับไว้ทุกตารางนิ้วของร่างกาย และมันโคตรจะตราตรึง ปลายนิ้วหนาเลื่อนไปตามแนวซี่โครง ก่อนจะหยุดตรงลำกายที่แข็งตัวขึ้นมาอีกครั้งอย่างไม่ทันตั้งตัว เขาหลับตาแน่น สูดลมหายใจเข้าลึก พยายามข่มอารมณ์ที่เริ่มปะทุขึ้นมาใหม่อย่างช้า ๆ แต่เปล่าประโยชน์... “คัพเค้ก…” ชื่อของเธอหลุดออกจากปากโดยไม่รู้ตัว ขณะมือหนารูดรั้งลำกายอย่างแช่มช้า เขาไม่เคยมีเซ็กซ์กับผู้หญิงคนไหนแล้ว ‘รู้สึก’ แบบนี้มาก่อน รู้สึกเหมือนจะคลั่ง รู้สึกเหมือนอยากย้อนเวลากลับไปลิ้มรสร่างนุ่มนั่นอีกครั้ง และอีกครั้ง...ไม่รู้จักพอ ภาพเซ็กซ์เมื่อคืนปรากฏขึ้นในหัวชัดเจนยิ่งกว่าครั้งไหน ๆ ริมฝีปากเล็ก ๆ ที่กลืนกินเขาทั้งลำกายอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ แต่กลับทำให้เขาเสียวซ่านจนแทบขาดใจ ลิ้นอุ่นนุ่มที่ตวัดเลียอย่างไม่ชำนาญ แต่เต็มไปด้วยเย้ายวนและร้อนแรงที่ทำให้เขาแทบบ้า และเธอ...ก็กลืนกินน้ำกามเขาจนหมดจด โดยไม่เหลือแม้แต่หยดเดียว “อา…คัพเค้ก…” เสียงคำรามต่ำดังลอดออกมาจากริมฝีปากที่ขบกัดแน่น ร่างสูงกระตุกเล็กน้อยเมื่อปลายนิ้วรูดขึ้นสุดปลายแล้วลากกลับลงมาช้า ๆ ภาพเธอที่นั่งคร่อมอยู่บนตัวเขา สะโพกขยับขึ้นลงจนเนินอกกระเพื่อมตามจังหวะ กลับมาหลอกหลอนเขาอีกครั้งอย่างรุนแรงจนแทบจะยืนไม่ไหว เขาไม่ได้ต้องการแค่ครั้งเดียว...แล้วจบ มันอาจใช่ในตอนแรก แต่ไม่ใช่ตอนนี้ แต่เธอกลับหายไปโดยไม่เหลืออะไรไว้ให้นอกจากชื่อ...และเลือดบริสุทธิ์ที่อยู่บนเตียง “อืม...” สายฟ้าหลับตาพริ้ม เชิดหน้าขึ้น ขณะที่มือยังคงชักรูดลำกายขึ้นลง “ซี๊ดด อึก...” เขาคำรามต่ำออกมาอีกครั้ง ลมหายใจเริ่มถี่จัด ร่างแกร่งกระตุกเบา ๆ เมื่อแรงอารมณ์พุ่งขึ้นสูงจนควบคุมไม่อยู่ เขาโน้มหน้าผากชนกับกระจก สายตาคมมองเงาสะท้อนตัวเองอย่างหงุดหงิดและหื่นกระหายในเวลาเดียวกัน เขาแม่งไม่เคยเป็นแบบนี้กับใคร ไม่เคยเลยสักครั้ง ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่สามารถปลุกสัญชาตญาณดิบของเขาออกมาได้ขนาดนั้น และไม่เคยมีผู้หญิงคนสามารถทำให้เขาโยหาได้ขนาดนี้ แต่เธอ...คนแปลกหน้าที่ชื่อ 'คัพเค้ก' กลับทำให้เขาแทบบ้าทั้งคืน ทั้งที่มันคือครั้งแรกของเธอ แล้วทำไมเธอถึงหนีไปตอนเช้าวะ? สายฟ้ากระตุกมือรูดแรงขึ้นอีกนิด ยิ่งจินตนาการถึงเสียงหวานครางกระเส่าของเธอ ยิ่งทำให้ลำกายเขาปวดหนึบจนแทบทนไม่ไหว เขายังคงหลับตาแนบสนิท ปล่อยเสียงครางกระเส่าเล็ดลอดออกมาจากลำคอในวินาทีที่ปลายนิ้วรูดถึงจุดปลดปล่อย ภาพสุดท้ายที่ลอยวาบเข้ามาในหัวก่อนที่ทุกอย่างจะแตกกระจาย คือใบหน้าแดงจัดของเธอที่เชิดขึ้นอย่างเสียวซ่าน ริมฝีปากเล็กเปล่งเสียงเรียกชื่อเขาไม่หยุดในจังหวะที่เธอถึงฝั่งฝันพร้อมกัน “อ่า… คัพเค้ก…” น้ำขาวขุ่นพุ่งออกมาพร้อมกับแรงสั่นของสะโพก เสียงหอบหายใจดังระงมก้องในห้องน้ำ สายฟ้าหลับตาอยู่แบบนั้นอีกครู่ ปล่อยให้ร่างกายค่อย ๆ ผ่อนคลายจากแรงอารมณ์ที่ปะทุไปแล้วสองครั้งในเวลาอันรวดเร็ว แต่ความรู้สึกอัดอั้นนั้นยังตีรวนอยู่ในอกเขาเหมือนเดิม เหมือนไม่ได้ปลดปล่อยเลยสักนิด เธอหนีไป โดยไม่แม้แต่จะบอกลากันสักคำ ทั้งที่เขาคิดว่าตอนตื่นมาจะเจอเธอนอนอยู่ข้างกายที่เดิม “หนีไปแบบนี้มันไม่แฟร์เลยคัพเค้ก...” เขาพึมพำพลางปาดหยดน้ำออกจากใบหน้า เธอทำให้เขาโหยหา แล้วก็หายไปเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่เขาไม่เคยต้องการ ‘เซ็กซ์มากกว่าหนึ่งคืน’ กับผู้หญิงคนไหน แต่ครั้งนี้...เขากลับอยากเจอเธออีก อยากรู้ว่าเธอเป็นใคร มาจากไหน แล้วทำไมถึงกล้าหายไปทั้งที่เพิ่งเสียตัวให้เขาเมื่อคืนนี้ เธอไม่คิดอยากทวงคืนความบริสุทธิ์บ้างเลยเหรอ? หรืออย่างน้อย ๆ พูดอะไรกับเขาสักคำก่อนออกไป หรือรอให้เขาตื่นก่อนก็ยังดี มันก็จริงอยู่ว่าเธอพูดชัดเจนแล้วว่า 'เธออยากลองมีเซ็กซ์กับใครสักคน...ไม่ต้องรู้จัก ไม่ต้องผูกพัน' แต่ตอนนั้นเขาไม่คิดว่าเธอจะทำจริงแบบที่พูดไง เพราะผู้หญิงคนไหนที่มีอะไรกับเขาเป็นต้องตามติดแจทุกรายจนน่ารำคาญ และทุกครั้งเขาต้องเป็นฝ่ายชิ่งหนีก่อนเสมอ แต่นี่... เธอเป็นฝ่ายหนีเขาไปก่อนเลย หรือแม่งเป็นเวรกรรมว่ะ? สายฟ้าสูดลมหายใจเข้าลึก แล้วดึงผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอว ก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำด้วยแววตาที่จริงจังกว่าเดิม “เธอเป็นใครกันแน่…คัพเค้ก” เขาไม่ใช่คนดี ไม่เคยคิดจะเป็นคนดี แล้วก็ไม่ใช่คนที่จะหยุดที่ผู้หญิงคนไหนง่าย ๆ แต่เธอ...แม่งกลับทำให้เขา ‘คิดมาก’ คิดมากกับคนที่เพิ่งเจอกันไม่ถึง 24 ชั่วโมง มันน่าตลกไหม?

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more