หลังจากร่วมโต๊ะทานอาหารกันเสร็จ สามหนุ่มก็พากันเดินตรงไปยังห้องทำงานขนาดใหญ่ของประธานบริษัทนำเข้าส่งออกระดับประเทศ เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับธุรกิจที่กำลังจะเริ่มลงทุนด้วยกัน รวมถึงเวคินทร์เองถึงจะเป็นวันหยุด แต่ก็ยังคงมีเอกสารที่จะต้องจัดการเคลียร์ตามหน้าที่ความรับผิดชอบที่มี
ขณะที่แม่ลูกสองก็อุ้มพาทารกน้อยเดินเล่น โดยที่มีก็วีคีนคอยช่วยดูอยู่ไม่ห่าง ซึ่งโมนาไม่รู้สึกรำคาญหรืออะไรเลย ตั้งแต่วีนาเกิดมา วีคีนดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ เด็กชายวาดฝันตลอดที่จะได้เล่นกับน้องสาวเมื่ออีกคนสามารถเดินและวิ่งเล่นกับตัวเองแล้วได้
“หิวไหมครับลูก” ถึงจะดูแลวีนาขนาดไหน แต่โมนาก็ไม่เคยคิดจะละเลยลูกชายคนโตเลยสักครั้ง
“นิดหน่อยครับ”
“นิดหน่อย แปลว่าหิวแล้ว” ริมฝีปากบางเอ่ยอย่างรู้ทัน
“ทำไมเดี๋ยวนี้ หิวแล้วไม่ชอบบอกแม่ตรง ๆ คะ” ดวงตากลมมองหน้าถามเด็กชายตรงหน้า
“วีคกลัวแม่โมเหนื่อยครับ เพราะแม่โมต้องเลี้ยงวีนาอย
