ตอนที่ 21
ไม่ติดใจแน่เหรอ
“มานั่งซิครับ”
ติณเอ่ยย้ำอีกรอบ เมื่อมองคนตัวเล็กที่ยังคงยืนนิ่งอยู่ด้านหน้า พลันก็นึกถึงกุหลาบช่อโตและหนุ่มแผนกไอทีที่ตนเห็นเมื่อเช้า มือหนาของเขาก็กำเข้ากับพนักเก้าอี้อย่างแรงจนเส้นเอ็นที่หลังมือปูดโปนจนเห็นเด่นชัด
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องหงุดหงิดขนาดนี้
“เจนว่ามันไม่เหมาะเท่าไหร่ เจนขอนั่งตรงนี้ดีกว่าค่ะ”
หญิงสาวย่อกายนั่งยังเก้าอี้ในตำแหน่งเดิม นี่คงเป็นครั้งแรกที่เธอไม่โอนอ่อนตามเขาดั่งเช่นทุกครั้ง นั่นทำให้คิ้วหนาเข้มของติณขมวดเข้าหากันเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทีของเธอ
“...”
“เจนขอเริ่มพรีเซ้นต์จากข้อมูลล่าสุดเลยนะคะ...”
เธอเริ่มอธิบายงานด้วยน้ำเสียงที่เป็นทางการ โดยไม่สบตาเขาและพยายามไม่สนใจว่าเขารู้สึกอย่างไร แม้จะสัมผัสได้ว่าสายตาคมกริบนั้นกำลังมองหน้าเธออย่างพินิจพิจารณา และมุมปากของติณยกยิ้มเล็กน้อยอยู่ตลอดเวลา
วันนี้เธอแต่งกายมิดชิดสุภาพด้วยช
