แล้วเธอก็พบว่าข้างตัวนั้นว่างเปล่า องค์อรชะโงกหน้ามองข้ามขอบเตียงก็เห็นชายผ้านวมโผล่อยู่เบื้องล่าง หญิงสาวขยับตัวลุกขึ้นเบา ๆ และค่อย ๆ เลื่อนตัวไปที่ขอบเตียง ภาพที่ทำให้เธอตกใจคือร่างสูงใหญ่ของคาร์ลอสนอนเหยียดยาวอยู่ใต้ผ้านวมผืนใหญ่
บนพื้นพรม!
หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอเบา ๆ เธอมองใบหน้าหล่อเหลาที่ตอนนี้เปลือกตาของเขาดูเหมือนจะปิดสนิท องค์อรเผลอถอนหายใจโล่ง อย่างน้อยเขาก็กลับมานอนที่ห้องนี้ไม่ได้หนีเธอไปไหน
ร่างเล็กบอบบางในชุดนอนผ้าซาตินประดับลูกไม้บางเบาค่อย ๆ เลื่อนตัวจากเตียงหนานุ่มลงไปบนพื้นที่คาร์ลอสนอนหลับโดยมีผ้าห่มนวมคลุมถึงคอ หญิงสาวเอียงหน้ามองสามีของเธอตอนหลับ เขาเหมือนเด็กน้อยน่ารักที่กำลังอยู่ในห้วงแห่งฝันหวาน
“คาร์ลอส...คาร์ลอสคะ”
องค์อรกระซิบเรียกคาร์ลอสอย่างแผ่วเบาแต่ก็ไม่มีเสียงใดตอบกลับมา เขายังหลับตาและหญิงสาวก็ได้ยินเสียงลมหายใจของเขาดังสม่ำเสมอ
