“พี่ผิดเอง แต่พี่ก็กำลังหาเงินมาคืนคามินนะ...แล้วแม่รู้เรื่องนี้หรือเปล่า”
“ไม่...แป้งไม่บอกอะไรแม่ แล้วก็ไม่ให้นายคามินบอกอะไรด้วย พี่ปุนต์บอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะว่าไปตกลงอะไรกับเขา เขาจะทำอะไรพี่หรือเปล่า”
“เขาไม่ทำอะไรพี่หรอก แต่พี่ตกลงกับเขาว่าพรุ่งนี้จะไปทำความตกลงเรื่องเงินที่ยักยอกไป แป้งช่วยพี่หน่อยได้ไหม”
“จะให้ช่วยอะไร ถ้าช่วยเรื่องเงินแป้งไม่มีหรอกนะ”
“ไม่ใช่เรื่องนั้น พี่แค่อยากให้แป้งไปเป็นเพื่อน พี่กลัวว่าคามินจะตลบหลัง แป้งไปกับพี่นะ”
ปรีญาดาทำหน้าลังเลชั่วครู่ก่อนตอบว่า “ก็ได้ แล้วเขานัดพบที่ไหนล่ะ”
“ไม่ต้องถามมากหรอก พรุ่งนี้ไปกับพี่ก็แล้วกัน”
ปุนต์พูดสั้น ๆ ก่อนเดินกลับไปที่ห้องของเขาปล่อยให้น้องสาวยืนทำหน้างงและใจหนึ่งปรีญาดาก็นึกเสียดายที่คามินกลับไปโดยไม่บอกลาหล่อนสักคำ เขาไปแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย แต่จริงสินะ ในเมื่อปุนต์กลับมาแล้วหล่อนก็ไม่มีความหมายอะไรอีกเพราะคนที
