กราบก็ยอม
1020 คำ
“คิม!” พลอยชมพูเปล่งเสียงเรียกเขา น้ำเสียงเธอเต็มไปด้วยความผิดหวังและความเจ็บปวด เธอคิดอยู่เสมอว่า สิ่งที่ทำให้เธอทนอยู่กับเขาได้ แม้ว่าเขาจะนอกใจนอกกายอกี่ครั้ง หรือจะละเลยเมินเฉยแค่ไหน เพราะเธอคิดว่า อย่างน้อยความรักที่เขามีให้เธอ มันคงจะอยู่ซอกหลืบมุมใดมุมหนึ่งในหัวใจเขา แต่มาวันนี้เธอรู้แล้ว ว่ามันหมดและจบสิ้นแล้ว
“ชม! คิม คิมขอโทษ” ชายหนุ่มก็อึ้งจนพูดอะไรไม่ออก เขาคิดน้อยไป ว่าเธอคงไม่กลับมาเวลานี้ เพราะถ้าไม่จำเป็น พลอยชมพูจะไม่ขาดเรียนเด็ดขาด
“เจนกลับไปก่อน!” คิมหันต์ลุกขึ้นไล่ผู้หญิงที่อยู่บนเตียง
“เจนไม่กลับ เจนก็เป็นแฟนคนหนึ่งของคิมเหมือนกัน ต่อไปนี้เจนจะไม่หลบๆซ่อนๆอีกแล้ว คิมพูดมาเลยว่าคิมจะเลือกใคร” เจนก็จ้องตาคิม อย่างไม่ยอมแพ้ ระหว่างเธอ กับอีจืดนี้ ดูสิ คิมจะเลือกใคร
“คิมเขาไม่จำเป็นต้องเลือกหรอก เพราะเขาพาเธอมาที่นี้ แปลว่าเขาเลือกแล้ว” เสียงเล็กๆของพลอยชมพูตอบกลับไปอย่างยอมแพ้ ก่อนที่เธอจะรีบหันหลังออกไปจากตรงนี้
คิมหันต์รีบวิ่งจากเตียงลงไปกอดพลอยชมพูไว้ เป็นครั้งแรกที่เขากลัวจะสูญเสียอะไรไปจริง
“ชม ฟังคิมก่อน มันไม่ใช่แบบที่ชมคิดนะ” คิมหันต์พยายามอธิบายเสียงสั่น เขารู้เขาผิด ผิดเต็มๆรอบนี้ เพราะเจนรบเร้าจะมาคอนโดเขาให้ได้ เขาก็มั่นใจว่าพลอยชมพูไม่อยู่แน่ๆ แต่เป็นเขาที่พลาด!
“พอเถอะคิม จะให้ชมเข้าใจว่าไงอีก ปล่อยชม แล้วไปอยู่กับคนที่คิมเลือกเถอะ คิมพาเขามาเหยียบหัวใจชมขนาดนี้ เรื่องอื่นชมยอมได้หมด ชมขอแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว แต่คิมก็ให้ชมไม่ได้ งั้นเราก็จบกัน!”
เธอพูดเสียงสั่นๆ พลางกัดฟันข่มเสียงสะอื้น เธอคิดว่าเธอจะชินกับความเจ็บปวดแล้วสะอีก แต่ก็คงยังไม่ เพราะตอนนี้เธอแทบขาดใจตาย
“คิมไม่เลิก คิมบอกแล้วใช่มั้ย ว่าอย่าแม้แต่คิดจะไปจากคิม”
“แต่คิมเลือกแล้ว และคิมก็เลือกเขา ไม่ใช่ชม”
เธอมองหน้าเขาอย่างผิดหวัง
”ปล่อยเขาไปเถอะค่ะคิม ชมพูก็พูดถูก ถ้าคิมเอาเจนมานอนด้วยขนาดนี้ แปลว่าคิมคงไม่ได้รักชมแล้วแหละค่ะ”
“อย่าเสือก! ไม่ใช่เรื่องของเธอ”
คิมหันต์หันไปตวาดเจนที่อยู่บนที่นอนอย่างโมโห เขาจะบ้าแล้วตอนนี้
“คิมจะมั่วกับใคร ชมไม่เคยว่า แต่วันนี้คิมทำขนาดนี้ คิมปล่อยชมไปเถอะ ชมกราบก็ได้ แต่ขอให้เราจบกัน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป”
เขาเจ็บปวดกับคำพูดของพลอยชมพูมาก เธอยอมกราบ เพื่อเลิกกับเขา
“ขนาดนั้นเลยเหรอชม งั้นก็กราบสิ แล้วคิมจะปล่อยชมไป”
เขาแสยะยิ้มอย่างขมขื่น ถ้าเธออยากไปมากจนตัวสั่น ร่างบางค่อยๆทรุดลงบนพื้น พนมสองมือขึ้นมา ก่อนจะก้มหัวลงเพื่อจะกราบให้เขาปล่อยเธอไป เธอเจ็บ เจ็บจนชา
คิมหันต์เบือนหน้าหนีกับภาพตรงหน้า ผู้หญิงคนนี้ ถึงขั้นยอมกราบเขา เพื่อขอออกจากชีวิตเขา ในขณะที่ใครหลายคน อ้อนวอนแทบตาย เพื่อขอให้เขาอยู่ แล้วเขาจะแคร์เธอทำไม ในเมื่อมีตัวสำรองอีกเป็นสิบที่อยากขึ้นมาแทนที่เธอ ไม่มีเธอเขาก็ไม่ตาย
“ถ้าชมคิดจะไป ก็ไปแต่ตัว ไม่ต้องเอาอะไรที่คิมให้ไปแม้แต่อย่างเดียว บัตรเครดิตทุกใบ กระเป๋า ข้าวของ อย่าให้เห็นว่าเอาอะไรไปเด็ดขาด ถ้าจะไปก็ไปแต่ตัว ดูสิหน้าแบบชม จะไปได้กี่น้ำ”
คนตัวเล็กกัดปากเพื่อระงับเสียงสะอื้น เธอถอดเครื่องประดับทุกอย่างที่เขาเคยให้ ก่อนจะวางให้เขาที่โต๊ะ กระเป๋าตัง บัตรเครดิต และแม้แต่โทรศัพท์ที่เธอใช้ เธอก็คืนให้เขาจนหมด
“ชมคืนให้ทุกอย่างแล้ว แต่ชมขอคิมเพียงอย่างเดียวคืน เอาความรักของชมคืนมา!”
เธอพูดพร้อมกับหันหลังให้เขาทั้งที่น้ำตามันไหลพรั่งพรู! อนาคตดีๆที่เธอเคยมี บัดนี้คงไม่เหลืออะไรอีกแล้ว เหลือแค่ลมหายใจ กับ อีกหนึ่งชีวิตที่อยู่ในท้องเธอจริงๆ ก่อนที่เธอจะออกจากห้องไป เสียงของคิมหันต์ก็ตะโกนไล่หลังมา
“เออ! อยากไปก็ไป ไปให้พ้นเลยนะ แล้วอย่าซนซานคลานเข่ากลับมา ถึงเวลานั้น ชมมาหาอ้าขาให้ฟรี คิมก็ไม่เอา!”
เขาตะโกนตามหลังเธออย่างเจ็บแสบ ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนเตียง โดยมีเจนกอดปลอบประโลมอยู่ไม่ห่าง ในที่สุด วันนี้ก็มาถึงสักที! เธอยิ้มอย่างมีความสุข
.
.
.
“เออ พี่คะ ขอยืมโทรศัพท์โทรหาเพื่อนได้มั้ยค่ะ” พลอยชมพูเอ่ยปากขอยืมโทรศัพท์นิติคอนโดที่อยู่ข้างล่างทั้งน้ำตา จนหญิงสาวอดสงสารไม่ได้ เธอรู้จักพลอยชมพูอยู่ เพราะเธอทำงานที่ตึกนี้มานาน และเห็นพฤติกรรมของชายหนุ่มทุกอย่าง เลยอดเห็นใจผู้หญิงที่สวยๆคนนี้ไม่ได้
“ได้สิค่ะ นี้ค่ะ”
ตู๊ด!!!! ตู๊ด!!!!!!
“เดียเหรอ นี้ชมนะ”
“เออ ว่าไงแก ทำไมเอาเบอร์นี้โทรมา เปลี่ยนเบอร์ใหม่เหรอ”
“เปล่าๆ ตอนนี้ฉันไม่มีโทรศัพท์ใช้นะ เดียถ้าฉันขอไปหาแกตอนนี้ได้มั้ย แกสะดวกรึเปล่า” เธอพยายามกลั้นเสียงสะอื้น แต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะในที่สุดก็ปล่อยโฮออกมา
“ได้สิ แกมาไหวมั้ย หรือจะให้ฉันไปรับ”
“ไหวๆ ขอบคุณมากนะแก” เธอกล่าวทั้งน้ำตา พยายามหาหาทางออกสำหรับชีวิตตอนนี้ แต่ก็มืดมนเหลือเกิน
- ผู้เขียน
