ลัคนัยก้าวเดินเข้ามาในห้องชั้นบนสุดของไนต์คลับ เขาก้าวเดินไปยังที่ริมหน้าต่างมองลงไปด้านล่างของชั้นห้า เขาเห็นผู้คนกำลังทยอยเข้ามาในร้านอย่างเนืองแน่น อีกทั้งยังมีบอยคอยตรวจบัตรประจำตัวประชาชนอยู่หน้าร้านสองคนที่คอยตรวจว่าอายุถึงเกณฑ์ที่จะเข้ามาในร้านได้ไหม อีกทั้งยังตรวจกระเป๋าว่ามียาเสพติดที่จะนำเข้ามาไหม เพราะเขามีคำสั่งไม่ให้ลูกค้าหรือพนักงานนำยาเสพติดเข้ามาในร้านเด็ดขาด แต่ถ้าพนักงานคนไหนนำเข้ามา เขาจะไล่ออกทันทีโดยไม่มีการชดเชยเงินใดๆ เด็ดขาด
“ไปสืบมาได้ความว่าอย่างไงบ้าง” ลัคนัยเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ขณะที่นั่งที่เก้าอี้ ในท่าไขว่ห้าง อีกทั้งยังรินบรั่นดีจากขวดคริสทัลใส่แก้ว
“นายทุนที่เธอไปกู้ยืมนั้นเป็นมาเฟีย ไม่มีใครกล้ายุ่งกลับมัน และมันก็ปล่อยเงินกู้อีกหลายเขต อีกทั้งดอกเบี้ยร้อยละยี่สิบ ถือว่าสูงมากเลยทีเดียว อีกทั้งมันไม่ยอมบอกชื่อว่านายมันเป็นใคร” เอกภพเอ่ยบอกเขาด้วยน้
