“นายนี่ไม่ใช่ทางกลับไปยังบ้านของเด่นนี่คะ” เธอเอ่ยบอกเขา ขณะที่มองใบหน้าของเขา อีกทั้งเธอได้กลิ่นวิสกี้ออกมาจากลมหายใจของเขา
“เรามาถึงแล้ว” ลัคนัยเอ่ยบอกเช่นนี้ เธอจึงออกจากอ้อมอกของเขามองไปยังตึกสูงที่เธอเคยมา เธอจำได้ว่าที่นี่คือเพนท์เฮ้าส์ที่เขาเคยพามาดู
“มาที่นี่ทำไมคะ” เธอเอ่ยถาม
“อย่าถามเยอะ ฉันไม่ชอบตอบคำถาม เธอก็รู้ไม่ใช่หรือเด่นจันทร์” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แต่ทว่าลมหายใจของเขาลดลงที่ต้นคอทำให้เธอรู้สึกหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะทุกครั้งกับการกระทำเช่นนี้ของเขา
ทันใดนั้นประตูรถก็เลื่อนออกทำให้เธอดึงสติกลับมา
“ลงไปก่อน” เขาเอ่ยบอกเธอเช่นนี้ เธอจึงก้าวลงจากรถ เขาจึงลงตามเธอทันที เธอกับเห็นว่ามีหญิงสาวใบหน้าสวยก้าวเดินมาหาตรงนี้ เธอจำได้ว่านี่คือน้ำหนึ่งที่เธอเคยพาไปดูเพนท์เฮ้าส์ชั้นบนสุด น้ำหนึ่งจึงยกมือไหว้ลัคนัยและเด่นจันทร์ทันที เด่นจันทร์จึงยกมือไหว้ตอบกลับตามมารยาท
“สว
