เขาก้าวเดินเข้าไปในห้องน้ำมองเธอดูที่ถอดเสื้อผ้าจนหมดสิ้น ก้าวเดินเข้าไปในเรนชาวเวอร์ที่ไหลลงมาบนเรือนร่างเธอโดยอัตโนมัติ เขาถอดเสื้อผ้าของตนเองออกช้าๆ จนเรือนร่างเปลือยเปล่า ก้าวเดินไปสวมกอดเธอจากด้านหลัง เธอกลับไม่ดิ้นรนให้เขาปล่อย แต่เขาได้ยินเพียงเสียงดังออกมาจากเธอ
“เด่นจันทร์ ร้องไห้ทำไม ฉันทำอะไรให้เธอโกรธจนไม่อยากมองหน้า และไม่อยากพูดกับฉัน” เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน และจูบที่ผมยาวของเธอที่มัดรวมตึงไว้
“เด่นจันทร์ เธอก็รู้ว่าฉันพูดคำหวานๆ ให้เธอฟังไม่ได้ เพราะมันไม่ใช่นิสัยของฉัน ฉันเป็นผู้ชายดิบเถื่อนเหมือนซาตาน แต่กับเธอฉันแคร์เธอมากแค่ไหนเธอก็รู้เรื่องนี้ดีไม่ใช่หรือ” เขาเอ่ยบอกเธอ
“นายเคยรักเด่นบ้างไหมคะ หรือนายเห็นเด่นเป็นแค่นางบำเรอ” เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสะอื้น เขาหมุนตัวเธอกลับมาเผชิญหน้ากับเขา มือหนาข้างหนึ่งเชยใบหน้าสวยขึ้นมา นิ้วมือของมืออีกข้างเกลี่ยน้ำตาเธอที่หล
