มังกรมองซอจินที่นั่งกอดเข่าเงียบๆ บนโซฟาภายในห้องทำงาน หลังจากหยุดร้องไห้ เธอก็เอาแต่นั่งอยู่กับความเงียบ แววตาคู่สวยยังคงเต็มไปด้วยความเจ็บปวดจนเขาอดเป็นห่วงไม่ได้
สายตาคมเข้มเหลือบมองถุงขนมบนโต๊ะ หากเดาไม่ผิด ซอจินคงตั้งใจซื้อมาให้เขาและตัวเอง เขาเอื้อมมือไปหยิบขนมออกมาจากถุงกระดาษ ซึ่งเป็นขนมโปรดที่เธอมักซื้อมาทานเป็นประจำ
ซอจินมองขนมที่มังกรยื่นมาป้อน ก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองเขานิ่งๆ โดยไม่ได้ขยับเรียวปากเอ่ยถามหรือว่าอ้าปากรับขนมตรงหน้าแต่อย่างใด
“ซื้อมาแล้วทำไมไม่กิน”
“ยังไม่หิว” น้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อยตอบกลับคนเป็นสามี มังกรขยับเข้าไปนั่งข้างๆ ภรรยา ยกมือลูบศีรษะเล็ก สัมผัสอ่อนโยนเจือด้วยไออุ่นจากฝ่ามือหนาพานทำให้หัวใจที่กำลังเจ็บปวดดวงน้อยสั่นไหว
มังกรคือคนเดียวที่อยู่ด้วยในเวลาที่เธอต้องการใครสักคน…
“ถ้าตั้งใจซื้อมาตั้งแต่แรก นั่นหมายความว่าเธอหิวถึงซื้อมา”
“….”
“ถ้าขี้
