มังกรละสายตาจากงานตรงหน้ามองไปยังซอจินซึ่งกำลังนั่งเล่นเกมบนโทรศัพท์อยู่มุมหนึ่งคนเดียว ขณะที่มือหนึ่งหยิบผลไม้ป้อนเข้าปากตัวเอง เคี้ยวกินอย่างเอร็ดอร่อย
“กาแฟฉันหมด”
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองสามีหนุ่มที่พูดประโยคนั้นขึ้นมา ก่อนจะขยับเรียวปากสีระเรื่อตอบกลับอีกฝ่าย
“ฉันขอเล่นเกมนี้จบก่อนนะ เดี๋ยวเอามาให้ใหม่”
“แต่ว่าฉันอยากกินกาแฟตอนนี้”
“รอหน่อยนะคะ ฉันกำลังเล่นเกมสนุกเลย”
“นานไหม”
“ขอห้านาทีค่ะ”
“ฉันอยากได้กาแฟเดี๋ยวนี้” เขาเอ่ยบอกซอจินที่ก้มหน้าลงไปเล่นเกมอีกครั้ง
“ห้านาทีนะคะ” หญิงสาวยังคงยืนยันคำเดิมไม่เปลี่ยน นั่นทำให้มาเฟียหนุ่มพลอยรู้สึกหงุดหงิดจนเริ่มไม่มีสมาธิทำงาน ไม่ใช่เพราะอยากกินกาแห แต่เพราะซอจินไม่สนใจตนเอง
ปัง!
ร่างบางสะดุ้งเฮือกเมื่อมังกรใช้มือทั้งสองตบโต๊ะทำงานตัวเองดังปัง! ซอจินพลันสายตาไปมองสามีหนุ่มที่เดินผ่านหน้าออกไปจากห้องทำงานตาปริบๆ
“เป็นอะไรของเขา…” เ
