“อาหลาง พี่หลาง”
หลิวเฟยหลงกับหวังเล่ยเทียนร้องเรียกชื่อไป่หลางพร้อมกัน
“คุณหลิว อาเล่ย ปลอดภัยดีนะครับ”
ไป่หลางเอ่ยถาม เขามองสำรวจร่างของผู้เป็นนายด้วยสายตาห่วงใย ก่อนจะหันไปยิ้มให้หวังเล่ยเทียน
“ทำไมต้องมาเอง แกยังไม่หายดี !”
หลิวเฟยหลงตะคอกเข้าใส่ด้วยน้ำเสียงดุดัน ทั้งห่วงทั้งโมโหลูกน้องคนสนิท
“ผมต้องมาเองสิครับ ผมไม่ไว้ใจให้ใครดูแลคุณหลิวหรอกครับ อย่าเพิ่งด่าผมเลย รีบพาอาเล่ยไปที่เฮลิคอปเตอร์ก่อน ทางนี้ผมจะจัดการเอง”
ไป่หลางพยักหน้าให้หัวหน้าหน่วยมังกรพิฆาตเคลียร์เส้นทาง ซึ่งตอนนี้ลูกสมุนของแก๊งพยัคฆ์ดำในสังกัดของเฉินเทียน เริ่มถอยร่นหาทางหนีตายกันแล้ว แต่เขาจะไม่ยอมปล่อยให้พวกที่บังอาจทำร้ายเจ้าร้ายรอดแม้แต่คนเดียว
“ฆ่าพวกมันให้หมด เอาตัวเฉินจิ้งมาให้ฉัน แล้วก็ฆ่าไอ้เฉินเทียนให้ได้”
หลิวเฟยหลงสั่งการ เขามองไปยังที่ๆ เฉินจิ้งกับเฉินเทียนอยู่ พบว่าคนทั้งสองยังดวลปืนกันท่า
